Klasyfikacja klimatyczna włoskich gmin została wprowadzona przez dekret prezydenta Republiki Włoskiej numer 412 z 26 sierpnia 1993, tabela A z późniejszymi zmianami i poprawkami: Przepis wnoszący normy do projektowania, instalacji, eksploatacji i utrzymania instalacji termicznych w budynkach w celu ograniczenia zużycia energii, w spełnieniu atykułu 4, ustępu 4, ustawy 9 stycznia 1991, numeru 10.

W krótkim czasie ponad 8000 gmin zostało podzielonych na sześć obszarów klimatycznych, w sposób ustanowiony przez tabelę A załączoną do dekretu.

Zostały ponadto dostarczone, dla każdej gminy, wskazówki dotyczące sumy, obejmującej uzgodnione wszystkie dni okresu rocznego, z różnicami dziennymi pomiędzy temperaturą otoczenia, umownie określonej na 20 °C, a średnią temperaturą dzienną zewnętrzną; używana jednostka pomiaru to stopniodzień (GG).

Przynależność do obszaru klimatycznego wskazuje w jakim okresie i przez ile godzin jest możliwe włączenie ogrzewania w budynkach.

Burmistrzowie gmin mogą zwiększyć, w odniesieniu do uzasadnionych wymagań, roczny i dzienny okres działania włączonego ogrzewania, powiadamiając o tym niezwłocznie mieszkańców gminy.

Poza takimi okresami, instalacje cieplne mogą być aktywowane jedynie w sytuacjach klimatycznych, w których ich użycie jest usprawiedliwione i jakkolwiek, zgodnie z okresem dziennym nieprzekraczającym połowy okresu przewidzianego w całej klasyfikacji.

• Archiwalna strona klasyfikacji klimatycznej dotyczącej różnych gmin włoskich. confedilizia.it. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-02)].