|
| Państwo
|
 Dania
|
| Data i miejsce urodzenia
|
17 kwietnia 1973
Kopenhaga
|
| Wzrost
|
190 cm
|
| Gra
|
leworęczna, jednoręczny bekhend
|
| Status profesjonalny
|
1992
|
| Zakończenie kariery
|
2007
|
| Gra pojedyncza
|
| Wygrane turnieje
|
3
|
| Najwyżej w rankingu
|
41 (7 czerwca 1993)
|
| Australian Open
|
4R (1993)
|
| Roland Garros
|
2R (1993, 1995)
|
| Wimbledon
|
3R (1993, 1994, 2004)
|
| US Open
|
3R (1995)
|
| Gra podwójna
|
| Wygrane turnieje
|
0
|
| Najwyżej w rankingu
|
134 (5 kwietnia 2004)
|
| Roland Garros
|
1R (2005)
|
| Wimbledon
|
1R (2004)
|
| US Open
|
2R (2005)
|
|
|
Kenneth Carlsen (ur. 17 kwietnia 1973 w Kopenhadze) – duński tenisista, reprezentant w Pucharze Davisa, olimpijczyk.
Kariera tenisowa
Treningi rozpoczął jako 9-latek. Był czołowym juniorem świata, w rankingu sezonu 1991 sklasyfikowano go na 3. miejscu. Od 1992 roku do 2007 roku występował jako tenisista zawodowy. Już w swoim czwartym turnieju w cyklu ATP World Tour doszedł do finału, w Brisbane, przegrywając z Guillaume'em Raoux. W 1993 roku jako pierwszy Duńczyk w erze open awansował do czołowej pięćdziesiątki rankingu światowego. W czerwcu tegoż roku zajmował 41. miejsce na świecie, najwyższe w karierze.
Pierwsze zwycięstwo turniejowe odniósł w 1998 roku w Hongkongu, pokonując w finale Byrona Blacka. Był to pierwszy singlowy tytuł dla Danii w erze open. W 1999 roku Carlsen awansował do finału w Newport. Cały sezon 2000 stracił ze względu na kontuzję i na korty powrócił w czerwcu 2001 roku. W 2002 roku wygrał turniej w Tokio, po finale zagranym przeciwko Magnusowi Normanowi, a w 2005 roku triumfował w zawodach w Memphis, pokonując w finale Maksa Mirnego.
W deblu duński tenisista w przeciągu całej kariery osiągnął trzy finały z cyklu ATP World Tour, w 1997 roku w Kopenhadze, w 1998 roku w Taszkencie i w 2006 roku w Pekinie. W Kopenhadze grał w parze z Frederikiem Fetterleinem, w Taszkencie ze Sjengiem Schalkenem, a w Pekinie z Michaelem Berrerem. W deblu najwyższą pozycję Carlsen zajmował w kwietniu 2004 roku, nr 134.
W Pucharze Davisa Carlsen zadebiutował w 1992 roku i jesienią tego roku przyczynił się do awansu Danii do najwyższej grupy rozgrywek, grupy światowej. W barażu z Argentyną zdobył komplet punktów. W latach 1993–1995 Duńczycy przegrywali w I rundzie Pucharu Davisa, ale w barażach utrzymywali miejsce w grupie światowej, ostatecznie spadając do grupy I w 1996 roku (później nastąpił dalszy spadek). W ramach Pucharu Davisa Carlsen wygrał łącznie 40 spotkań, a 25 przegrał.
Carlsen dwa razy wystąpił na igrzyskach olimpijskich, w Barcelonie (1992) i Atlancie (1996). W Barcelonie odpadł w I rundzie z Goranem Prpiciem (wcześniej przechodząc eliminacje) w rywalizacji singlowej. W deblu również został wyeliminowany w I rundzie, przez parę Javier Frana–Christian Miniussi. Partnerem Carlsena był Frederik Fetterlein. W Atlancie doszedł do III rundy w grze pojedynczej, odpadając z MaliVaim Washingtonem. W grze podwójnej razem z Frederikiem Fetterleinem ponownie został pokonany w I rundzie, przez Pablo Campanę i Nicolása Lapenttiego.
Finały w turniejach ATP World Tour
| Nazwa
|
| Wielki Szlem
|
| Igrzyska olimpijskie
|
ATP Tour World Championships /
Tennis Masters Cup
|
| ATP Masters Series
|
ATP Championship Series /
ATP International Series Gold
|
ATP World Series /
ATP International Series
|
Gra pojedyncza (3–4)
Gra podwójna (0–3)
Bibliografia
Identyfikatory zewnętrzne:
