Państwo
|
Francja
|
Data i miejsce urodzenia
|
14 lutego 1970 Bagnols-sur-Cèze
|
Wzrost
|
180 cm
|
Gra
|
praworęczny, jednoręczny bekhend
|
Status profesjonalny
|
1989
|
Zakończenie kariery
|
2000
|
Gra pojedyncza
|
Wygrane turnieje
|
1
|
Najwyżej w rankingu
|
35 (8 czerwca 1998)
|
Australian Open
|
4R (1998)
|
Roland Garros
|
2R (1995, 1997, 1998)
|
Wimbledon
|
3R (1997)
|
US Open
|
2R (1991, 1996–1998)
|
Gra podwójna
|
Wygrane turnieje
|
4
|
Najwyżej w rankingu
|
35 (5 sierpnia 1996)
|
Australian Open
|
2R (1995, 1996)
|
Roland Garros
|
QF (1989)
|
Wimbledon
|
QF (1996)
|
US Open
|
3R (1995, 1997)
|
Guillaume Raoux (ur. 14 lutego 1970 w Bagnols-sur-Cèze) – francuski tenisista, reprezentant w Pucharze Davisa, olimpijczyk z Atlanty (1996).
Kariera tenisowa
Startując w gronie juniorów Raoux osiągnął w 1988 roku finał Wimbledonu w grze pojedynczej chłopców, przegrywając spotkanie o tytuł z Nicolásem Pereirą. Sezon 1988 zakończył na pozycji 2. w klasyfikacji singlowej juniorów.
Jako zawodowy tenisista Francuz startował w latach 1989–2000.
W grze pojedynczej wygrał jeden turniej rangi ATP World Tour, w 1992 roku w Brisbane. Ponadto był trzykrotnym finalistą zawodów singlowych.
W grze podwójnej Raoux zwyciężył w czterech turniejach kategorii ATP World Tour i trzy razy był uczestnikiem finału.
W 1996 roku wystąpił w igrzyskach olimpijskich w Atlancie. W grze pojedynczej odpadł w I rundzie po porażce Byronem Blackiem reprezentującym Zimbabwe. Z gry podwójnej Raoux również został wyeliminowany w I rundzie, w której grał w parze z Arnaudem Boetschem. Francuski debel przegrał z Australijczykami Toddem Woodbridge i Markiem Woodforde, którzy ostatecznie zdobyli złoty medal.
Raoux reprezentował swój kraj w Pucharze Davisa w latach 1996–1999. Był w składzie zespołu, który w 1996 roku odniósł zwycięstwo w rywalizacji, po pokonaniu w finale 3:2 Szwecji.
W rankingu gry pojedynczej Raoux najwyżej był na 35. miejscu (8 czerwca 1998), a w klasyfikacji gry podwójnej na 35. pozycji (5 sierpnia 1996).
Finały w turniejach ATP World Tour
Nazwa
|
Wielki Szlem
|
Igrzyska olimpijskie
|
ATP World Tour World Championships
|
ATP Masters Series
|
ATP Championships Series
|
ATP World Series
|
Gra pojedyncza (1–4)
Gra podwójna (4–3)
Końcowy wynik |
Nr |
Data |
Turniej |
Nawierzchnia |
Partner |
Przeciwnicy |
Wynik finału
|
Zwycięzca
|
1.
|
17 stycznia 1993
|
Dżakarta
|
Twarda
|
Diego Nargiso
|
Jacco Eltingh Paul Haarhuis
|
7:6, 6:7, 6:3
|
Finalista
|
1.
|
18 września 1994
|
Bordeaux
|
Twarda
|
Diego Nargiso
|
Olivier Delaître Guy Forget
|
2:6, 6:2, 5:7
|
Finalista
|
2.
|
12 marca 1995
|
Kopenhaga
|
Dywanowa (hala)
|
Greg Rusedski
|
Mark Keil Peter Nyborg
|
7:6, 4:6, 6:7
|
Zwycięzca
|
2.
|
9 kwietnia 1995
|
Johannesburg
|
Twarda
|
Rodolphe Gilbert
|
Martin Sinner Joost Winnink
|
6:4, 3:6, 6:3
|
Zwycięzca
|
3.
|
18 lutego 1996
|
Marsylia
|
Twarda (hala)
|
Jean-Philippe Fleurian
|
Marius Barnard Peter Nyborg
|
6:3, 6:2
|
Finalista
|
3.
|
20 października 1996
|
Tuluza
|
Twarda (hala)
|
Olivier Delaître
|
Jacco Eltingh Paul Haarhuis
|
3:6, 5:7
|
Zwycięzca
|
4.
|
21 czerwca 1998
|
's-Hertogenbosch
|
Trawiasta
|
Jan Siemerink
|
Joshua Eagle Andrew Florent
|
7:6(5), 6:2
|
Bibliografia