Kazimierz Oborski (pułkownik)

Kazimierz Oborski
pułkownik
Data urodzenia

1780

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Księstwa Warszawskiego,
Wojsko Polskie Królestwa Kongresowego

Jednostki

Pułk Krakusów,
2 Pułk Jazdy Lubelskiego Wolnego Orła Białego

Główne wojny i bitwy

wojny napoleońskie,
powstanie listopadowe

Odznaczenia
Krzyż Złoty Orderu Virtuti Militari Kawaler Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Order Zjednoczenia (Francja)

Kazimierz Oborski herbu Pierzchała (ur. prawdop. w 1780)[1] – polski ziemianin, oficer polski ery napoleońskiej, powstaniec listopadowy.

Życiorys

Oficjalnie syn Józefa Oborskiego i Petroneli z Ossowskich[1], a w rzeczywistości naturalny syn prymasa Poniatowskiego[2], posługiwał się tytułem hrabiego[3]. W 1814 służył w szeregach w Pułku Krakusów jako szef szwadronu, uczestniczył w kampanii napoleońskiej i został wówczas odznaczony Orderem Legii Honorowej[4][5][6] oraz Orderem Zjednoczenia[7]. Był właścicielem dóbr ziemskich w okolicach Mińska Mazowieckiego[8].

Po wybuchu powstania listopadowego, w stopniu podpułkownika, 13 grudnia 1830 był inicjatorem sformowania 2 Pułku Jazdy Lubelskiego Wolnego Orła Białego[9]. 12 stycznia 1831 podjął formowanie 2 pułku krakusów w Lublinie[10]. Jednostka została później scalona w 2 Pułku Jazdy Sandomierskiej mjr. Floriana Karczewskiego, który od 27 lipca 1831 funkcjonował jako 9 Pułk Ułanów[11]. Był określany jako „pułkownik z pospolitego ruszenia woj. lubelskiego (szef sztabu)”[12]. Będąc w stopniu pułkownika 4 października 1831 został odznaczony Krzyżem Złotym Orderu Virtuti Militari (nr 3622)[13][14].

Przypisy

  1. ↑ a b Marek Minakowski: Kazimierz Oborski z Obór h. Pierzchała (Kolumna). www.sejm-wielki.pl. [dostęp 2019-03-16].
  2. ↑ Wacław Szczygielski: Oborski Józef h. Pierzchała vel Roch. [w:] Polski Słownik Biograficzny t. XXIII/1978 [on-line]. www.ipsb.nina.gov.pl. [dostęp 2019-03-16].
  3. ↑ Tomasz Strzeżek. 2. Pułk Jazdy Lubelskiego Wolnego Orła Białego w powstaniu listopadowym 1830–1831. „Teka Komisji Historycznej”. VIII, s. 66, 2011. 
  4. ↑ Tomasz Strzeżek. 2. Pułk Jazdy Lubelskiego Wolnego Orła Białego w powstaniu listopadowym 1830–1831. „Teka Komisji Historycznej”. VIII, s. 66-67, 2011. 
  5. ↑ Bronisław Gembarzewski: Wojsko Polskie 1807–1815. Warszawa: 1912, s. 163.
  6. ↑ Józef Dwernicki: Pamiętniki jenerała. Lwów: 1870, s. 136.
  7. ↑ Stanisław Łoza. Dwa ordery. „Żołnierz Polski”. Nr 13-14 (345-6). Rok V. 1923. s. 20-21. 
  8. ↑ Tomasz Strzeżek. 2. Pułk Jazdy Lubelskiego Wolnego Orła Białego w powstaniu listopadowym 1830–1831. „Teka Komisji Historycznej”. VIII, s. 61, 2011. 
  9. ↑ Tomasz Strzeżek. 2. Pułk Jazdy Lubelskiego Wolnego Orła Białego w powstaniu listopadowym 1830–1831. „Teka Komisji Historycznej”. VIII, s. 60, 61, 2011. 
  10. ↑ Jan Trzecieski: Pamiątki i wspomnienia z sanockiej ziemi. Cz. 1. Krosno: 1907, s. 215.
  11. ↑ Tomasz Strzeżek. 2. Pułk Jazdy Lubelskiego Wolnego Orła Białego w powstaniu listopadowym 1830–1831. „Teka Komisji Historycznej”. VIII, s. 64, 88, 2011. 
  12. ↑ Tomasz Strzeżek. 2. Pułk Jazdy Lubelskiego Wolnego Orła Białego w powstaniu listopadowym 1830–1831. „Teka Komisji Historycznej”. VIII, s. 90, 2011. 
  13. ↑ Stanisław Tarnowski: Xięga pamiątkowa w 50-letnią rocznicę powstania roku 1830, zawierająca spis imienny dowódzców i sztabs-oficerów tudzież oficerów, podoficerów i żołnierzy armii polskiej w tymże roku krzyżem wojskowym "Virtuti Militari" ozdobionych. Lwów: 1881, s. 165.
  14. ↑ Lista nazwisk osób odznaczonych Orderem Virtuti Militari. stankiewicze.com. [dostęp 2016-11-05].