Żołnierz Polski – polskie czasopismo przeznaczone dla żołnierzy Wojska Polskiego, a po 1945 dla społeczeństwa, wydawane w latach 1919–2005.
Historia
Pismo zostało założone 28 marca 1919, jako tygodnik, następnie dwutygodnik, a od 1935, jako dekadówka.
9 lutego 1921 zostało połączone z pismami „Wiarus”, „Rycerz Polski” i „Łazik”.
Od lutego 1941 do grudnia 1944 (okres II wojny światowej) było wydawane w Warszawie, w konspiracji, jako miesięcznik. W tym czasie wydano ogółem czterdzieści dwa numery, w nakładzie do 12 tys. egzemplarzy. Wydawane było przez Wydział Redakcji Fachowych Pism Wojskowych Biura Informacji i Propagandy Komendy Głównej Związku Walki Zbrojnej-Armii Krajowej. Redaktorem naczelnym czasopisma był ppłk Mieczysław Biernacki.
Reaktywowane 24 sierpnia 1945, jako tygodnik ilustrowany Głównego Zarządu Polityczno-Wychowawczego Wojska Polskiego oraz Zarządu Głównego Ligi Przyjaciół Żołnierza, a później Ligi Obrony Kraju.
Redaktorzy
- Redaktorzy naczelni
- Redaktorzy
Przypisy
Bibliografia
- Mała Encyklopedia Wojskowa, tom III (R – Ż), Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1971.
Linki zewnętrzne
