Urodził się w rodzinie Wacława i Wiktorii z Majkowskich. Miał brata Jana, konstruktora lotniczego, oraz siostrę[1]. Maturę zdał w 1938 roku w gimnazjum im. Stanisława Staszica w Warszawie[2][3]. Studia polonistyczne odbył na Uniwersytecie Warszawskim, najpierw jawne, później tajne w konspiracji. Debiutował w czasopismach młodzieżowych, szkolnych, harcerskich, akademickich – m.in. „Kuźnia Młodych”, „Nowa Kuźnia Młodych”, „Orka na Ugorze”, „Na Tropie”, „W Kręgu Wodzów” i inne.
W latach 1939–1940 jeden z założycieli i członek konspiracyjnego PLAN-u. Od kwietnia 1940 roku do lutego 1941 roku służył w Wojsku Polskim we Francji i w Szkocji. W 1941 roku został wysłany jako kurier rządu polskiego do kraju, podczas wykonywania tej misji w sierpniu 1941 roku został aresztowany w Budapeszcie, gdzie był więziony aż do roku 1942. W czerwcu 1943 roku powrócił nielegalnie do kraju. W latach 1943–1945 był pracownikiem Departamentu Informacji Delegatury Rządu RP na Kraj, pracował w konspiracji. Był współpracownikiem pism konspiracyjnych oraz członkiem Naczelnictwa Szarych Szeregów.
Od jesieni 1945 roku był członkiem redakcji „Przekroju”, a od roku 1957 do śmierci członkiem zespołu redakcyjnego „Polityki”. W latach 1957–1982 był redaktorem naczelnym „Magazynu Polskiego”, a w latach 1982–1985 – tygodnika „Tu i Teraz”. Współpracował z wieloma pismami i gazetami. Autor ok. 50 książek i co najmniej 6000 artykułów w prasie periodycznej.
Pisał powieści autobiograficzne i wspomnieniowe, a także poruszające problematykę społeczną (Piątka z ulicy Barskiej). Swoje reportaże i recenzje wydał w dwóch tomach pt. „Historia co tydzień” (1976–1977).
W 1958 roku, pod pseudonimem Antoni Armand, opublikował jedyną w swoim dorobku powieść fantastycznonaukową – Człowiek z lustra. Była to sensacyjna opowieść o genetycznym eksperymencie pewnego profesora, który stworzył niezwykle inteligentnych „ludzi z probówki”. Książkę napisał we współpracy z Grażyną Terlikowską-Woysznic. W 1952 roku otrzymał Nagrodę Państwową III stopnia za powieść pt. Piątka z ulicy Barskiej[10][11].
↑M.P. z 1955 r. nr 45, poz. 442 - Uchwała Rady Państwa z dnia 11 lipca 1955 r. nr 0/73 - na wniosek Zarządu Głównego Robotniczej Spółdzielni Wydawniczej „Prasa”.
Bibliografia
Szkoła im. Stanisława Staszica w Warszawie 1906–1950, Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1988, s. 73–74, 117, 191, 198, 207, 215, 249, 251–253, 255, 259, 264, 366–371, 375, 453, 516, 567–568, 586, ISBN 83-06-01691-2.
