Kazimierz Ginter (ur. 17 stycznia 1969 w Warszawie) – duchowny rzymskokatolicki, doktor historii oraz teologii, prof. Historii Liturgii na Papieskim Uniwersytecie Świętego Krzyża w Rzymie (PUSC).
Życiorys
W roku 1987 ukończył XVII LO im Frycza Modrzewskiego w Warszawie. Następnie ukończył studia historyczne na Uniwersytecie Warszawskim (1993). W latach 1991–1994 działał w warszawskim SKMA. W latach 1993–1998 zajmował się komputerowym projektowaniem graficznym. W roku 1995 przystąpił do Opus Dei.
W roku 1998 przeniósł się do Krakowa, gdzie pracował jako nauczyciel w Państwowym Liceum Plastycznym im. Józefa Kluzy w Zespole Państwowych Szkół Plastycznych w Krakowie (2004-2007). W latach 1999–2005 odbył studia doktoranckie na Uniwersytecie Jagiellońskim pod kierunkiem prof. Macieja Salamona – uwieńczone doktoratem na temat «Obraz cesarzy bizantyńskich w Historii Kościelnej Ewagriusza Scholastyka»(2006). W latach 1999–2007 był dyrektorem niepublicznego akademika Barbakan w Krakowie.
We wrześniu 2007 rozpoczął studia na PUSC w Rzymie, gdzie 5 listopada 2011 przyjął święcenia diakonatu, a 5 maja 2012 święcenia prezbiteriatu[1].
W latach 2011–2013 podjął studia doktoranckie na PUSC zakończone doktoratem na podstawie dysertacji «Las Fuentes liturgicas de la liturgia romana en la Patrologia Latina de Migne» (Źródła liturgiczne liturgii rzymskiej w Patrologia Latina Migne'a).
Od lipca 2014 jest profesorem Historii Liturgii na Papieskim Uniwersytecie Świętego Krzyża w Rzymie[2].
W 2019 roku opublikował książkę "Wizerunek władców bizantyńskich w Historii kościelnej Ewagriusza Scholastyka".
Życie prywatne
Jest synem prof. Jerzego Gintera, bratem prof. Michała Gintera oraz wnukiem prof. Macieja Święcickiego.
Przypisy
Linki zewnętrzne
Identyfikatory zewnętrzne:
