Jerzy Ginter

Warszawa, 2017
Państwo działania	Polska
Data urodzenia	22 sierpnia 1935
Data i miejsce śmierci	13 kwietnia 2023 Warszawa
Profesor dr hab. nauk fizycznych
Alma Mater	Uniwersytet Warszawski
emerytowany prof.
Uniwersytet Warszawski	Wydział Fizyki

Jerzy Ginter (ur. 22 sierpnia 1935, zm. 13 kwietnia 2023 w Warszawie) – polski fizyk, prof. dr hab., autor licznych podręczników do fizyki. Były pracownik Zakładu Fizyki Ciała Stałego, Instytutu Fizyki Doświadczalnej Uniwersytetu Warszawskiego^[1]. Tematem jego pracy była dydaktyka fizyki oraz fizyka ciała stałego.

Był absolwentem warszawskiego liceum im. Jana Zamoyskiego. W czasie studiów fizyki w Uniwersytecie Warszawskim rozpoczął pracę naukową pod kierunkiem prof. Leonarda Sosnowskiego i pozostał wieloletnim pracownikiem Zakładu Fizyki Ciała Stałego na Wydziale Fizyki Uniwersytetu Warszawskiego. Jego najbardziej znana praca powstała we współpracy z Janem Gajem oraz Robertem Gałązką, która przedstawiała teorię struktury pasmowej półprzewodników w obecności namagnesowania jonów magnetycznych. Z Jerzym Mycielskim badał różne aspekty oddziaływania elektron-fonon, a wcześniej był współautorem pracy, w której podano model struktury pasmowej HgTe^[2].

J. Ginter był laureatem nagrody Nestor 2007 przyznawanej przez Fundację na rzecz Nauki Polskiej^[3]. Pochowany został na Cmentarzu Komunalnym w Laskach.

Z żoną Bronisławą miał trzech synów: Michała, Kazimierza i Józefa.

Prof. Ginter był autorem wielu podręczników i publikacji naukowych^[4]. Napisał między innymi:

• Jerzy Ginter: Wstęp do fizyki atomu, cząsteczki i ciała stałego. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1979. Brak numerów stron w książce

• Prof. dr hab. Jerzy Ginter, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2014-12-31] .
• Artykuły popularnonaukowe w miesięczniku „Delta” [dostęp 2021-09-01].