Kazimiera Niewiarowska

Kazimiera Niewiarowska
Ilustracja
Kazimiera Niewiarowska w Najpiękniejszej z kobiet, 1924
Data i miejsce urodzenia

1890
Warszawa

Data i miejsce śmierci

1 lipca 1927
Wilno

Aktywność

1911–1927

Multimedia w Wikimedia Commons
Kazimiera Niewiarowska i Ludwik Sempoliński w operetce Księżniczka cyrkówka (1927)
Leonard Winterowski, Akt aktorki Kazimiery Niewiarowskiej, 1923

Kazimiera Niewiarowska (ur. 1890, zm. 1 lipca 1927 w Wilnie) – polska śpiewaczka operetkowa.

Życiorys

Debiutowała w Kaliszu w 1911, później występowała w Warszawie. W latach 1915–1922 przebywała w Rosji. Po powrocie do Polski występowała na scenach warszawskich. Lata 20. XX w. były trudne dla operetki, publiczność zdobywano, adaptując pomysły zaczerpnięte z rewii. Artystka została zapamiętana ze względu na kontrowersyjne występy; w 1924 wystąpiła nago w sztuce Najpiękniejsza z kobiet, budząc falę emocji w warszawskiej prasie[1]. W sztuce Perły Kleopatry śpiewała arię z żywym wężem na szyi (w kwietniu 1925 została ukąszona przez zwięrzę[2]), w Mariecie zatańczyła tango na tacy umieszczonej na głowach statystów. Wystąpiła w kilku filmach: Ach te spodnie (1914) i Kiedy kobieta zdradza męża (1924).

25 grudnia 1925 roku otworzyła swój teatr w Warszawie przy ul. Jasnej (Teatr Niewiarowskiej). Pierwszą operetką wystawioną w tym teatrze była Księżniczka dolarów.

Zmarła w wyniku rozległych oparzeń, jakim uległa przypadkowo zapalając spirytus, którym czyściła suknię[3][4].

Została pochowana na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 77-5-16)[5].

Filmografia

Spektakle teatralne

  • 1912 – Piękny sen, Teatr Bagatela
  • 1912 – Żywe marionetki, Teatr Bagatela
  • 1912 – Wróg kobiet, Teatr Nowości
  • 1912 – Gri-Gri, Teatr Nowości
  • 1912 – Czerwona dama, Teatr Nowości
  • 1913 – Kochany Augustynek, Teatr Nowości
  • 1914 – Targ na dziewczęta, Teatr Nowości
  • 1914 – Zuza, Teatr Nowości
  • 1914 – Chwila szczęścia, Teatr Nowości
  • 1914 – Zuchwalec, Teatr Nowości
  • 1914 – Gdy noc zapadnie, Teatr Nowości
  • 1914 – Król skrzypków, Teatr Nowości
  • 1914 – Nitouche, Teatr Nowości
  • 1922 – Blondynka, Teatr Nowy
  • 1923 – Madame Pompadour
  • 1923 – Dorina, Teatr Nowy
  • 1924 – Wieszczka karnawału, Teatr Nowy
  • 1924 – Szalona Lola, Teatr Wodewil
  • 1924 – Najpiękniejsza z kobiet, Teatr Nowy
  • 1924 – Dolly, Teatr Nowości
  • 1924 – Pajac, Teatr Nowości
  • 1924 – Marietta, Teatr Nowości
  • 1924 – Marica, Teatr Nowości
  • 1925 – Księżniczka w masce, Teatr Nowości
  • 1925 – Słodki kawaler, Teatr Nowości

Przypisy

  1. ↑ E-teatr.pl Pierwszy topless w polskim teatrze
  2. ↑ Przykra przygoda primadonny p. Niewiarowskiej. „Nowości Illustrowane”. Nr 18, s. 11, 2 maja 1925. 
  3. ↑ Warszawa.pl – Operetka. Fundamenty wielkiej tradycji
  4. ↑ Fabryka Historii - wycinek z prasy o wypadku
  5. ↑ Cmentarz Powązkowski w Warszawie. (red.). Krajowa Agencja Wydawnicza, 1984. ISBN 83-03-00758-0.

Bibliografia

  • Ludwik Sempoliński: Wielcy artyści małych scen. Warszawa: Czytelnik, 1977.

Linki zewnętrzne