Karol Dejna

Karol Dejna
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

10 listopada 1911
Wielkie Borki

Data i miejsce śmierci

15 kwietnia 2004
Łódź

profesor nauk językoznawczych
Specjalność: slawistyka
Alma Mater

Uniwersytet Lwowski

Doktorat

1947

Habilitacja

1952

Profesura

1962[1]

Polska Akademia Nauk
Status

członek Komitetu Językoznawstwa

Doktor honoris causa
Uniwersytet Łódzki – 1988
Uczelnia

Uniwersytet Łódzki

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Medal Komisji Edukacji Narodowej Odznaka tytułu honorowego „Zasłużony Nauczyciel PRL”

Karol Dejna (ur. 10 listopada 1911 w Wielkich Borkach, zm. 15 kwietnia 2004 w Łodzi) – polski językoznawca, slawista.

Życiorys

W 1930 ukończył II Państwowe Gimnazjum im. Juliusza Słowackiego w Tarnopolu. Studiował filologię polską na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie, który ukończył w 1935. Do 1941 pracował jako nauczyciel w lwowskich szkołach średnich. Od 1945 związany z Uniwersytetem Łódzkim, początkowo jako asystent, następnie adiunkt (1947 obronił doktorat, 1952 habilitował się), zastępca profesora (1951–1954) i profesor (od 1954). Od 1954 był profesorem nadzwyczajnym, od 1962 profesorem zwyczajnym. W 1983 został członkiem korespondentem PAN, 1989 – członkiem rzeczywistym Akademii[2]. Od 1993 członek korespondent Polskiej Akademii Umiejętności. Na Uniwersytecie Łódzkim pełnił m.in. funkcję prorektora (1956–1959), zastępcy dyrektora Instytutu Filologii Polskiej (1970–1979), w roku 1988 został uhonorowany tytułem doktora honoris causa[3].

Od 1956 członek Komitetu Językoznawstwa PAN, wieloletni (od 1976) przewodniczący Komisji Dialektologicznej. W latach 1985–1989 był zastępcą przewodniczącego Oddziału PAN w Łodzi. Członek Łódzkiego Towarzystwa Naukowego, przewodniczący Wydziału I tego stowarzyszenia, wiceprezes oraz redaktor „Rozpraw Komisji Językowej Łódzkiego Towarzystwa Naukowego”. Był laureatem nagród resortowych, Nagrody Miasta Łodzi (1982)[4], nagrody naukowej Łódzkiego Towarzystwa Naukowego (1985); został także odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Medalem Komisji Edukacji Narodowej oraz tytułem honorowym Zasłużony Nauczyciel PRL[5].

W pracy naukowej zajmował się dialektologią słowiańską. Był autorem ponad 100 prac naukowych[6], m.in.:

  • Polsko-laskie pogranicze językowe na terenie Polski (1951-1952)
  • Gwary ukraińskie Tarnopolszczyzny (1957)
  • Atlas gwarowy województwa kieleckiego (1962-1968)
  • Dialekty polskie (1973)
  • Atlas polskich innowacji dialektalnych (1981)
  • Atlas gwar polskich. Kwestionariusz - notatnik (1987)
  • Słownik gwary czeskiej mieszkańców Kucowa (1990)
  • Z zagadnień ewolucji oraz interferencji językowej (1991)

Przypisy

  1. ↑ Prof. zw. dr hab. cz Karol Dejna, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2009-02-02].
  2. ↑ DEJNA, Karol [online], Polska Akademia Nauk - Członkowie PAN [dostęp 2023-02-01] (pol.).
  3. ↑ Doktorzy honoris causa UŁ. [dostęp 2011-02-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (23 grudnia 2010)].
  4. ↑ Nagrody Miasta Łodzi 1982 r. [1]
  5. ↑ Kto jest kim w Polsce 1989, Wydawnictwo Interpress, Warszawa 1989, str. 216-217
  6. ↑ Wykaz publikacji w katalogu Biblioteki Narodowej w Warszawie [2]

Bibliografia

  • Kto jest kim w Polsce. Informator biograficzny. Edycja trzecia, Warszawa 1993.