Kariota łagodna

Kariota łagodna
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

liliopodobne (≡ jednoliścienne)

Rząd

arekowce

Rodzina

arekowate

Rodzaj

kariota

Gatunek

kariota łagodna

Nazwa systematyczna
Caryota mitis Lour.
Fl. cochinch. 2:569. 1790
Synonimy
  • Caryota griffithii Becc.
  • Caryota sobolifera Wall. ex Mart.
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]

Multimedia w Wikimedia Commons

Kariota łagodna, kariota bezbronna[4], palma orzechowa (Caryota mitis) – gatunek rośliny z rodziny arekowatych, pochodzący z południowej Azji (Indonezja, Filipiny) i Indii, uprawiany w różnych krajach świata[5].

Liście

Morfologia i biologia

Na obszarze swojego naturalnego występowania rośnie w dolnym piętrze lasów deszczowych. Ma krzaczastą postać, złożona jest z wielu gęsto rosnących łodyg o wysokości (u roślin dziko rosnących) do 9 m i średnicy 8-1- cm[6]. Liście wyprostowane, o długości ok. 2,4 m i szeroko rozstawionych i postrzępionych na końcu listkach. Kwiaty zebrane w gęste grona. Kwitnie stopniowo przez cały rok, przy czym najpierw pojawiają się kwiaty w górnej części kłodziny i dojrzewają stopniowo w dół[6]. Owoce po dojrzeniu są ciemnoczerwone i zawierają 1-3 nasiona z włóknowatym miąższem, który silnie drażni skórę[6]. Rośnie dość szybko.

Zastosowanie

Roślina ta jest na obszarach o tropikalnym klimacie szeroko rozpowszechniona w uprawie jako roślina ozdobna[6]. W Polsce może być uprawiana w pojemnikach jako roślina pokojowa przez wiele lat, zanim się nadmiernie nie rozrośnie (w mieszkaniach rośnie dość wolno).

Owoce

Uprawa

Roślina jest trudna w uprawie, wymaga bowiem wysokiej wilgotności i zapewnienie jej tego jest podstawowym warunkiem sukcesu w uprawie[7]. Roślinę należy więc często spryskiwać wodą i podlewać równomiernie (najlepiej miękką wodą), tak, by ziemia była stale lekko wilgotna, jednakże nie zalegała w doniczce[7]. Nawozi się umiarkowanie, przesadza do większej doniczki w marcu-kwietniu. Roślinę można rozmnażać przez oddzielanie bocznych pędów lub z nasion. Może być atakowana przez wciornastki, przędziorki i tarczniki[6]. Zwalcza się je chemicznie.

Przypisy

  1. ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. ↑ Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-02-15] (ang.).
  3. ↑ Caryota mitis, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  4. ↑ Ludmiła Karpowiczowa (red.): Słownik nazw roślin obcego pochodzenia łacińsko-polski i polsko-łaciński. Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, 1973, s. 90.
  5. ↑ Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-02-12].
  6. ↑ a b c d e Geoffrey Burnie i inni, Botanica. Ilustrowana, w alfabetycznym układzie, opisuje ponad 10 000 roślin ogrodowych, Niemcy: Könemann, Tandem Verlag GmbH, 2005, ISBN 3-8331-1916-0, OCLC 271991134.
  7. ↑ a b Angelika Throll: 650 roślin pokojowych. Warszawa: 2008. ISBN 978-83-258-0031-4.