Kamienica przy pl. Bartosza Głowackiego 53 w Tarnobrzegu

Kamienica przy pl. Bartosza Głowackiego 53
Zabytek: nr rej. A-789 z 10.11.1987[1]
Ilustracja
Kamienica w 2024
Państwo

 Polska

Województwo

 podkarpackie

Miejscowość

Tarnobrzeg

Adres

pl. Bartosza Głowackiego 53

Typ budynku

kamienica

Styl architektoniczny

secesja

Powierzchnia użytkowa

605 m²

Ukończenie budowy

k. XIX wieku

Kolejni właściciele

PSS „Społem”, Cz. Grębowiec

Położenie na mapie Tarnobrzega
Mapa konturowa Tarnobrzega, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Kamienica przy pl. Bartosza Głowackiego 53”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Kamienica przy pl. Bartosza Głowackiego 53”
Położenie na mapie województwa podkarpackiego
Mapa konturowa województwa podkarpackiego, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Kamienica przy pl. Bartosza Głowackiego 53”
Ziemia50°34′28,999″N 21°40′21,000″E/50,574722 21,672500

Kamienica przy pl. Bartosza Głowackiego 53 – zabytkowy budynek znajdujący się w Tarnobrzegu w województwie podkarpackim.

Historia

Kamienica powstała pod koniec XIX wieku[a]. Mieściła się w niej w latach 1914–1939 księgarnia i skład materiałów kancelaryjnych K. Szpilki. Po II wojnie światowej budynek zaczął być wykorzystywany przez PSS „Społem”. Na parterze działał bar, a na piętrze umieszczono biura. W 1997 kamienica została zakupiona przez Cz. Grębowca[2]. W 1999 wykonano remont dachu, a w 2000 remont frontowej elewacji[3]. 28 kwietnia 2023 zdemontowany został dach, który wcześniej uległ zawaleniu[4].

Architektura

Fasada kamienicy w 2012
Jeden z otworów okiennych (2015)

Kamienicę wybudowano w stylu secesyjnym. Jest to budynek piętrowy, frontowy i częściowo podpiwniczony. Murowany z cegły, na zaprawie wapiennej. Założono go na rzucie zbliżonym do kwadratu[2].

Elewacja frontowa pięcioosiowa, w części parterowej boniowana, z trzema oknami wystawowymi, drzwiami do sieni przelotowej i oknem w jej wschodniej części. Piętro oddzielone listwą od dolnej kondygnacji. Pośrodku balkon otoczony dwoma parami okien, zdobionymi łezkami pod parapetami. Pomiędzy oknami fryz z kołami, krzyżujący się z listwami wokół otworów okiennych. Elewację wieńczy podzielone pilasterkami belkowanie[2].

Elewacja tylna siedmioosiowa, z wykonanymi w późniejszym czasie schodami prowadzącymi na piętro oraz balkonem. We wschodniej części elewacji okna z opaskami[2].

Kamienica posiadała dach dwuspadowy, kryty papą bitumiczną położoną na blasze. Więźba dachowa konstrukcji płatwiowo-stolcowej[2].

Do budynku doprowadzono instalację elektryczną, kanalizacyjną, wodociągową i telefoniczną[5].

Uwagi

  1. Według innego źródła budynek powstał na początku XX wieku[1]

Przypisy

Bibliografia