Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1918 powrócił do ojczyzny. Zamieszkał na Górnym Śląsku, gdzie organizował plebiscyt na Górnym Śląsku. Był dyrektorem seminarium w Liskowie, pracował jako kapelan w Pniewie i w Grudziądzu. Równolegle studiował w zakresie filozofii i historii w Poznaniu. Przeszedł na emeryturę i osiadł w rodzinnym Rzeszowie. Został działaczem społecznym. Był fundatorem placówki, którą został później Sanktuarium Matki Bożej Saletyńskiej w Rzeszowie przy parafii pod tym wezwaniem, zakupując 8 września 1931 z okazji 59-lecia kapłaństwa dwa morgi ziemi przy ul. Dąbrowskiego 59 w Rzeszowie[2]. Stworzył zakład wychowawczy dla zaniedbanych chłopców, który od 1936 prowadzili sprowadzeni przez niego Misjonarze Saletyni. Był założycielem, Chrześcijańskiego Koła Mieszczańskiego, współzałożycielem Towarzystwa Regionalnego Ziemi Rzeszowskiej, pierwszego miejskiego muzeum w Rzeszowie, któremu przekazał swoje zbiory biblioteczne. Otrzymał szereg odznaczeń[3].
Zmarł 3 listopada 1937 i został pochowany na tamtejszym cmentarzu Pobitno.
