|
| Data i miejsce urodzenia
|
17 grudnia 1952
Sülstorf
|
| Wzrost
|
172 cm
|
| Dorobek medalowy
|
|
|
|
|
Jochen Bachfeld (ur. 17 grudnia 1952 w Sülstorf[1]) – wschodnioniemiecki bokser, mistrz olimpijski z 1976.
Zdobył srebrny medal w wadze papierowej na mistrzostwach Europy juniorów w 1970 w Miszkolcu[2].
Wystąpił w wadze piórkowej (do 57 kg) na igrzyskach olimpijskich w 1972 w Monachium. Zwyciężył w dwóch walkach i przegrał w kolejnej z Gabrielem Pometcu z Rumunii[1]. Na pierwszych mistrzostwach świata w 1974 w Hawanie startował w wadze lekkiej (do 60 kg); przegrał pierwszą walkę z późniejszym mistrzem Wasilijem Sołominem z ZSRR przez techniczny nokaut w 1. rundzie[3].
Na letnich igrzyskach olimpijskich w 1976 w Montrealu startował w wadze półśredniej (do 67 kg). Wygrał kolejno sześć walk (w finale z Pedro Gamarro z Wenezueli) i zdobył złoty medal[1].
Startował w kategorii półśredniej na mistrzostwach świata w 1978 w Belgradzie, gdzie po wygraniu jednej walki przegrał w ćwierćfinale z późniejszym mistrzem Walerijem Raczkowem z ZSRR[4]. W 1979 zakończył karierę bokserską.
Był mistrzem NRD w wadze piórkowej w 1972 oraz w wadze półśredniej w 1976[5].
Przypisy
Bibliografia
- Piotr Osmólski: Leksykon boksu. Warszawa: Sport i Turystyka, 1989, s. 12. ISBN 83-217-2680-1.
1904: 61,2–65,8 kg, 1920–1936: 61,2–66,7 kg, 1948: 62–67 kg, 1952–2000: 63,5–67 kg, 2004–2012: 64–69 kg
