Później występuje do XVI w. jako Iascorle (1245), Jascotel (1309), Jescotil (1314), Jeskutil (1318, 1350), Jeschoczel (1335), Jescotel (1350), Jeschkittel (1485). Przed II wojną światową niemiecka nazwa Jäschgüttel.
Historia
W XII-XIII w. należała do posiadłości biskupstwa wrocławskiego. W 1293 r. zakupiona od biskupa Jana Romki przez wrocławskiego mieszczanina Heydenricusa de Mulnheim i lokowana na prawie niemieckim. Co najmniej od tegoż roku okoliczne ziemie były własnością alodialną rodziny Reste von der Wede. W latach 1339–1354 majątek poświadczony jako własność mieszczanina wrocławskiego Konrada Uhlenbrucha, a w latach 1354-1362 innego mieszczanina z Wrocławia Sidelinusa Scheitlera. Później, do 1810 r., folwark należał do katedry wrocławskiej.
Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisane są[10]:
kościół parafialny Wniebowstąpienia Pana Jezusa. Pierwszy kościół we wsi poświadczony od 1309 r. Obecny, został wzniesiony w 1473 r. - XV w. (data 1473 i znak kamieniarski na zworniku w prezbiterium), a rozbudowany na początku XVI w. W 1573 r. został przejęty przez protestantów, a w 1653 r. ponownie przez katolików. Kościół ma charakter gotycki, położony jest na warownym cmentarzu. Murowany z cegły, orientowany
mur obronny cmentarza, z pierwszej poł. XVIII w., 1893 r.
toskańska kolumna morowa z 1668 r. przed murem cmentarza kościelnego[11].
↑ abRozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
↑ abRozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 19 grudnia 2024 r. w sprawie ustalenia, zmiany i zniesienia urzędowych nazw i rodzajów niektórych miejscowości oraz obiektów fizjograficznych (Dz.U. z 2024 r. poz. 1931)
_ID_599619.jpg)
