Jan Piróg urodził się 8 stycznia 1925 roku w Sarańczukach. Skończył 7 klas szkoły powszechnej w Brzeżanach. W lutym 1940 deportowany wraz z rodziną do obwodu Mołotow (obecnie obwód permski), gdzie był drwalem i pomocnikiem klasyfikatora. W maju 1943 wstąpił do 1 Dywizji Piechoty im. Tadeusza Kościuszki, we wrześniu 1943 skończył szkołę podoficerską ze stopniem kaprala. Dowódca drużyny ckm, uczestnik bitwy pod Lenino. Od lutego do września 1944 w Oficerskiej Szkole Piechoty w Riazaniu, następnie w 2 Frontowej Oficerskiej Szkole Piechoty w Lublinie. Od września 1945 dowódca kompanii strzeleckiej w 35 pułku piechoty. Od marca 1947 komendant pułkowej szkoły podoficerskiej. Walczył z oddziałami UPA m.in. koło Hrubieszowa i Bełżca. W marcu 1948 został szefem sztabu 4 pułku piechoty w Kielcach, a 29 grudnia 1948 dowódcą 49 pułku piechoty we Włodawie. 1951-1952 na kursie doskonalenia dowódców przy Akademii Sztabu Generalnego WP, w sierpniu 1952 krótko zastępca dowódcy 12 Dywizji Piechoty do spraw liniowych w Szczecinie, następnie dowódca 29 Dywizji Piechoty w Bielsku. Od października 1955 dowódca 3 Pomorskiej Dywizji Piechoty w Lublinie, a w latach 1956-1962 zastępca dowódcy tej dywizji. W 1962 zdał maturę w lubelskim liceum i do 1964 studiował w Akademii Sztabu Generalnego WP. W 1964 roku został szefem Wojewódzkiego Sztabu Wojskowego w Lublinie, którym był do listopada 1985. W październiku 1970 mianowany generałem brygady.
W 1985 pożegnany przez ministra obrony narodowej gen. armii Floriana Siwickiego i przeniesiony w stan spoczynku. Zmarł 22 listopada 2005 roku w Lublinie. Pochowany na Cmentarzu Komunalnym na Majdanku w Lublinie (kwatera S5Z15/2/17)[2].
Grób gen. Jana Piroga na cmentarzu komunalnym na Majdanku
