Jan Kijowski (pułkownik)

Jan Kijowski
pułkownik artylerii pułkownik artylerii
Data i miejsce urodzenia

21 marca 1892
Hołosków

Data śmierci

6 marca 1983

Przebieg służby
Lata służby

1914–1947

Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

Centrum Wyszkolenia Artylerii

Stanowiska

komendant centrum

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Złoty Orderu Virtuti Militari Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Niepodległości Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (1920–1941, czterokrotnie) Złoty Krzyż Zasługi (II RP) Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości

Jan Kijowski[a] (ur. 21 marca 1892 w Hołoskowie, zm. 6 marca 1983) – pułkownik artylerii Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

Urodził się 21 marca 1892 w Hołoskowie, w ówczesnym powiecie nadwórniańskim Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Marka i Katarzyny z Tylczyńskich[2]. Od 1910 był członkiem Związku Walki Czynnej i Związku Strzeleckiego[2].

Od sierpnia 1914 służył w Legionach Polskich. Początkowo jako kanonier w 1. baterii, a następnie w plutonie wywiadowczym 3. baterii[3][4]. W składzie II Brygady walczył w kampanii karpackiej i bukowińskiej. 1 maja 1916 został mianowany chorążym, a 1 listopada tego roku podporucznikiem w artylerii[5]. Wiosną 1917 jego oddziałem macierzystym był 1 Pułk Artylerii[5]. W lipcu tego roku, po kryzysie przysięgowym, wstąpił do Polskiego Korpusu Posiłkowego, a następnie do Polskiej Siły Zbrojnej[3]. Służył w baterii polowej. 12 października 1918 Rada Regencyjna mianowała go porucznikiem[6].

Następnie służył w 3 Pułku Artylerii Polowej Legionów[7]. 9 września 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu kapitana, w artylerii, w grupie oficerów byłych Legionów Polskich[8]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 62. lokatą w korpusie oficerów artylerii[9]. W 1923 pełnił obowiązki dowódcy III dywizjonu[10]. 1 grudnia 1924 został mianowany majorem ze starszeństwem z 15 sierpnia 1924 i 20. lokatą w korpusie oficerów artylerii[11]. Po awansie został zatwierdzony na stanowisku dowódcy III dyonu[12]. Z dniem 1 kwietnia 1925 został odkomenderowany na sześciomiesięczny kurs dowódców dywizjonów w Strzeleckiej Szkole Artylerii w Toruniu[13]. W sierpniu 1926 został przeniesiony do kadry oficerów artylerii z jednoczesnym pozostawieniem na przeniesieniu służbowym do Obozu Szkół Artylerii w Toruniu do 20 grudnia tego roku[14]. W lipcu 1928 został zatwierdzony na stanowisku komendanta Szkoły Podoficerów Zawodowych Artylerii[15][16][17]. 2 grudnia 1930 został mianowany podpułkownikiem ze starszeństwem z 1 stycznia 1931 i 10. lokatą w korpusie oficerów artylerii[18]. W grudniu 1932 został przeniesiony do 8 Pułku Artylerii Ciężkiej w Toruniu na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[19]. W listopadzie 1935 został przeniesiony do 14 Dywizjonu Artylerii Konnej w Białymstoku na stanowisko dowódcy dywizjonu. W sierpniu 1938 został przeniesiony do 23 Pułku Artylerii Lekkiej w Będzinie na stanowisko dowódcy pułku. Na stopień pułkownika został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1939 i 2. lokatą w korpusie oficerów artylerii[20]. 24 sierpnia 1939, w czasie mobilizacji, objął obowiązki dowódcy Artylerii Dywizyjnej 23 Dywizji Piechoty. Na tym stanowisku walczył w kampanii wrześniowej. Razem z płk. Włodzimierzem Dembińskim przedostał się na Węgry, a następnie do Francji[21]. Od 20 lutego do 31 marca 1942 był słuchaczem kursu taktyczno-informacyjnego dla dowódców artylerii dywizyjnej, dowódców pułków i oficerów sztabowych[22]. W październiku tego roku został komendantem Centrum Wyszkolenia Artylerii[22].

Był żonaty z Ireną Marią z hrabiów Montchainette (1895–1976), z którą miał córkę Hannę Marię Janinę (ur. 11 października 1922)[2]. Został pochowany obok żony (ewentualnie jest to grób symboliczny) na cmentarzu parafii św. Apostołów Szymona i Judy Tadeusza w Skawinie (sektor X, rząd VI, miejsce 13)[23].

Ordery i odznaczenia

Uwagi

  1. ↑ W ewidencji Wojska Polskiego figurował jako „Jan II Kijowski”, w celu odróżnienia od innego oficera noszącego to samo imię i nazwisko, a mianowicie mjr. piech. Jana I Kijowskiego, komendanta Powiatowej Komendy Uzupełnień Kamionka Strumiłowa[1].

Przypisy

  1. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 122, 174, 432, 453.
  2. ↑ a b c d e Kijowski Jan. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.13-814 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-12-04].
  3. ↑ a b c Janusz Cisek, Ewa Kozłowska, Łukasz Wieczorek: Słownik Legionistów Polskich 1914-1918 : Kijowski Jan. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2024-12-04].
  4. ↑ Baumfeld 1917 ↓, s. 27, wg autora był podoficerem 2. baterii.
  5. ↑ a b Lista starszeństwa 1917 ↓, s. 39.
  6. ↑ Dziennik Rozporządzeń Komisji Wojskowej Nr 1 z 28 października 1918, poz. 6.
  7. ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 282, 668.
  8. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 35 z 15 września 1920 roku, s. 865.
  9. ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 193.
  10. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 719, 817.
  11. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 131 z 17 grudnia 1924 roku, s. 736.
  12. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 642, 740.
  13. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 37 z 29 marca 1925 roku, s. 177.
  14. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 31 z 9 sierpnia 1926 roku, s. 248.
  15. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 24 lipca 1928 roku, s. 216.
  16. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 432, 453.
  17. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 178, 813.
  18. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 16 z 3 grudnia 1930 roku, s. 328.
  19. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 grudnia 1932 roku, s. 432.
  20. ↑ Rybka i Stepan 2003 ↓, s. 469.
  21. ↑ Szczurowski 2001 ↓, s. 24.
  22. ↑ a b Szczurowski 2001 ↓, s. 110.
  23. ↑ Kijowska Irena Maria. Parafia pw. Świętych Apostołów Szymona i Judy Tadeusza. [dostęp 2024-12-04].
  24. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 59 z 30 grudnia 1922, s. 945.
  25. ↑ M.P. z 1931 r. nr 132, poz. 199.
  26. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-12-04].
  27. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-12-04].
  28. ↑ M.P. z 1938 r. nr 258, poz. 592.
  29. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 11 listopada 1938, s. 6.
  30. ↑ a b Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 178.
  31. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 54 z 11 grudnia 1922, s. 903.

Bibliografia