Pochodził z rodziny szwedzkojęzycznej[1]. W 1966 uzyskał doktorat na kierunku teologia na Åbo Akademi w 1966[2]. W tym samym roku dokonał konwersji na prawosławie[3]. Rok później w monasterze św. Jana Teologa na wyspie Patmos złożył wieczyste śluby zakonne[2]. Następnie przyjął święcenia diakońskie i kapłańskie i w 1969 został wyświęcony na biskupa Laponii, wikariusza arcybiskupa karelskiego i całej Finlandii[2]. W 1971 na uniwersytecie w Salonikach ukończył studia w zakresie prawa kanonicznego[2]. W 1972 został metropolitą Helsinek. Urząd ten sprawował przez piętnaście lat, do momentu wyboru na zwierzchnika Fińskiego Kościoła Prawosławnego z tytułem arcybiskupa karelskiego i całej Finlandii[3]. W 2001 zrezygnował z godności. Otrzymał wówczas honorowy tytuł arcybiskupa nicejskiego[3].
Był uważany za eksperta w zakresie prawa kanonicznego, uczestniczył w ruchu ekumenicznym. Był również autorem tekstów teologicznych i tłumaczem[2]. Władał językami francuskim, greckim i angielskim[1].
_1971.jpg)
