Jakub Pajerski (ur. 5 lipca 1895 w Nowym Targu, zm. 1956 tamże) – podpułkownik intendent z wyższymi studiami wojskowymi Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys
Urodził się 5 lipca 1895 w Nowym Targu, ówczesnym mieście powiatowym Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Bartłomieja i Anny z Watychowiczów[1]. Był młodszym bratem Franciszka (1891–1931), prawnika, urzędnika i działacza społecznego[2].
Po wybuchu I wojny światowej wstąpił do Legionów Polskich[3] . Za swoje czyny wojenne otrzymał Order Virtuti Militari. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. 17 października 1919 jako podoficer gospodarczy byłych Legionów Polskich pełniący służbę w Departamencie Gospodarczym Ministerstwa Spraw Wojskowych został mianowany z dniem 1 listopada 1919 podporucznikiem gospodarczym[4]. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej.
3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 58. lokatą w korpusie oficerów administracji, dział gospodarczy, a jego oddziałem macierzystym był Wojskowy Okręgowy Zakład Gospodarczy Nr I[5]. W latach 1921–1923 był słuchaczem Kursu Normalnego Wyższej Szkoły Intendentury w Warszawie, pozostając oficerem nadetatowym Okręgowego Zakładu Gospodarczego Nr I w Warszawie[6]. 11 listopada 1923 roku, po ukończeniu kursu, został przydzielony do Departamentu VII Intendentury Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie[7][8][9]. 1 grudnia 1924 roku został awansowany do stopnia majora ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924 roku i 6. lokatą w korpusie oficerów intendentów[10]. Na stopień podpułkownika został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1936 roku i 6. lokatą w korpusie oficerów intendentów[11]. 12 grudnia 1937 roku został wybrany wiceprezesem Zarządu Towarzystwa Sportowego Wisła Kraków[12].
W 1939 roku pełnił służbę w Szefostwie Intendentury Dowództwa Okręgu Korpusu Nr V w Krakowie na stanowisku zastępcy szefa[13]. W czasie kampanii wrześniowej dostał się do niemieckiej niewoli. Przebywał w Oflagu VI E Dorsten[14].
Zmarł w 1956 i został pochowany na cmentarzu komunalnym w Nowym Targu (kwatera 28-1-61)[15].
Decyzją prezesa Instytutu Pamięci Narodowej z dnia 3 listopada 2020 roku na wniosek prezesa koła Związku Kombatantów RP i Byłych Więźniów Politycznych w Nowym Targu, grób Jakuba Pajerskiego został wpisany do prowadzonej przez IPN ewidencji grobów weteranów walk o wolność i niepodległość Polski pod numerem ewidencyjnym 1106[16].
Ordery i odznaczenia
Przypisy
- ↑ Wojskowe Biuro Historyczne [online], wbh.wp.mil.pl [dostęp 2022-06-27] .
- ↑ Jan Gałdyn. Onoby to było – zeby było... Ostatnie słowa śp. Dr. Franciszka Pajerskiego. „Gazeta Podhalańska”, s. 3, Nr 44 z 1 listopada 1931.
- ↑ Wykaz Legionistów ↓.
- ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 95 z 26 listopada 1919, poz. 3681.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 380.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1277, 1316, 1503.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 22, 1157.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 771, 784.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 315, 445.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 131 z 17 grudnia 1924 roku, s. 738.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 332.
- ↑ Nowe władze T.S. Wisła Kraków. „Ilustrowany Kurier Codzienny”. 345, s. 4, 1937-12-14. Kraków: Marian Dąbrowski.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 332, 519.
- ↑ Jakub Pajerski. Program „Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką”. [dostęp 2017-08-12].
- ↑ Jakub Pajerski. ecmentarz.nowytarg.pl. [dostęp 2020-08-19].
- ↑ Biuletyn Informacji Publicznej Instytutu PamięciB.I.P.I.P. Narodowej Biuletyn Informacji Publicznej Instytutu PamięciB.I.P.I.P., Pajerski [online], Biuletyn Informacji Publicznej Instytutu Pamięci Narodowej [dostęp 2021-03-13] (pol.).
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 6 stycznia 1923, s. 21.
- ↑ M.P. z 1932 r. nr 259, poz. 296.
- ↑ M.P. z 1938 r. nr 259, poz. 612.
- ↑ M.P. z 1928 r. nr 65, poz. 89.
Bibliografia
