Działacz SDPRR(b) w Petersburgu, aresztowany przez carską policję w 1908 roku i wypuszczony za kaucją, uciekł do Belgii, gdzie studiował na politechnice w Brukseli.
Po wybuchu I wojny światowej w 1914 roku i wkroczeniu wojsk niemieckich do Belgii został aresztowany i internowany, do Rosji powrócił dopiero we wrześniu 1918. Uczestniczył w wojnie domowej i pracował dla Ludowego Komisariatu Spraw Zagranicznych.
Podczas wielkiej czystki został odwołany do Moskwy w czerwcu 1937, aresztowany 21 listopada 1937, oskarżony o "udział w antyradzieckiej organizacji terrorystycznej"; 28 lipca 1938 skazany na śmierć przez Kolegium Wojskowe Sądu Najwyższego ZSRR i stracony tego samego dnia w miejscu egzekucji Kommunarka, tam też pochowany anonimowo[1][2][3][4].
25 kwietnia 1957 zrehabilitowany przez Kolegium Wojskowe SN ZSRR[1].
↑„Z czasem, gdy terror osiągnął apogeum, trupy wywożono nocą ciężarówkami na specjalny poligon NKWD w Butowie, lub na terytorium podległego również Komisariatowi Spraw Wewnętrznych podmoskiewskiego kołchozu „Kommunarka”, gdzie zsypywano je do wyrytych przez buldozery dołów.” Paweł Piotr Wieczorkiewicz, Łańcuch śmierci. Czystka w Armii Czerwonej 1937–1939. Wyd. I Warszawa 2001, Wyd. Oficyna Wydawnicza RYTM, ISBN 83-88794-71-X, s. 475.
Давыдов Яков Христофорович. svr.gov.ru. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-07-05)]. – biogram na stronie Służby Wywiadu Zagranicznego Federacji Rosyjskiej.
