Ja’ad (hebr. יעד; ang. Ya'ad) – moszaw położony w Samorządzie Regionu Misgaw, w Dystrykcie Północnym, w Izraelu.
Położenie
Moszaw Ja’ad jest położony na wysokości 253 metrów n.p.m. w północno-zachodniej części Dolnej Galilei. Leży na zachodnich zboczach wzgórz, które zamykają od zachodu Dolinę Sachnin. Okoliczny teren opada w kierunku zachodnim do wzgórz Zachodniej Galilei i dalej do równiny przybrzeżnej Izraela. Na wschód od moszaw teren opada do wadi strumienia Avid. Po stronie zachodniej są źródła strumieni Nelel i Aszlil, a na południu strumienia Segew. Okoliczne wzgórza porasta kompleks leśny Segew. W otoczeniu moszawu Ja’ad znajdują się miasta Karmiel, Sachnin i Tamra, miejscowości Sza’ab i Kabul, kibuc Jasur, moszaw Achihud, oraz wioski komunalne Curit, Szoraszim, Juwalim, Segew, Szechanija i Manof. Na północnym zachodzie jest położona strefa przemysłowa Bar-Lev, a na południowym wschodzie strefa przemysłowa Sachnin.
Podział administracyjny
Ja’ad jest położony w Samorządzie Regionu Misgaw, w Poddystrykcie Akka, w Dystrykcie Północnym Izraela.
Demografia
Stałymi mieszkańcami moszawu są wyłącznie Żydzi. Tutejsza populacja jest świecka[1][2]:
Źródło danych: Central Bureau of Statistics.
Historia
Pierwotnie w miejscu tym znajdowała się arabska wioska Mi’ar[3]. Podczas arabskiego powstania w Palestynie (1936–1939) mieszkańcy Mi’ar wzięli udział w walkach przeciwko brytyjskim władzom Mandatu Palestyny. W ramach akcji odwetowej, w październiku 1938 roku brytyjskie oddziały prawie całkowicie zniszczyły wioskę[4]. Przyjęta 29 listopada 1947 roku Rezolucja Zgromadzenia Ogólnego ONZ nr 181 przyznała te tereny państwu arabskiemu[5]. Podczas wojny domowej w Mandacie Palestyny w 1948 roku w tym rejonie działały siły Arabskiej Armii Wyzwoleńczej, które paraliżowały żydowską komunikację w całej Galilei. W ramach akcji odwetowej, podczas I wojny izraelsko-arabskiej w dniu 20 czerwca 1948 roku izraelscy żołnierze wkroczyli do wioski Mi’ar, strzelając do wszystkich wieśniaków. Zabili w ten sposób 40 osób, a następnie zniszczyli prawie wszystkie domy. Wypędzeni wówczas mieszkańcy powrócili jednak do swojej wioski[6]. Następnie, w lipcu 1948 roku Izraelczycy przeprowadzili operację „Dekel”, w trakcie której w dniu 15 lipca zajęli wioskę Mi’ar. Wysiedlono wówczas jej mieszkańców, a domy wyburzono[3].
Współczesny moszaw został założony w 1974 roku przez grupę absolwentów informatyki z uczelni Technion w Hajfie. Początkowo osada była położona na obrzeżu równiny przybrzeżnej, w pobliżu kibucu Jasur. W 1979 roku moszaw przeniósł się do dzisiejszej lokalizacji. Powstał w ramach rządowego projektu Perspektywy Galilei, którego celem było wzmocnienie pozycji demograficznej społeczności żydowskiej na północy kraju. Osada prezentowała unikatowy model połączenia rolnictwa z działalnością przemysłową, biznesową, ale także z nauką i badaniami naukowymi. Był to moszaw szitufi, który w 1991 roku po procesie częściowej prywatyzacji przekształcono w osadę społeczną (jiszuw kehilati). Istnieją plany rozbudowy wioski[7][8].
Edukacja
Moszaw utrzymuje przedszkole. Starsze dzieci są dowożone do szkoły podstawowej w wiosce Gilon[9].
Kultura i sport
W moszawie znajduje się ośrodek kultury z biblioteką. Z obiektów sportowych jest boisko do koszykówki.
Infrastruktura
W moszawie jest sklep wielobranżowy, synagoga oraz warsztat mechaniczny.
Turystyka
Wokół moszawu rozciąga się duży kompleks leśny Segew, który jest dużą atrakcją turystyczną regionu. Wśród wzgórz wytyczono szlaki turystyczne oraz drogi rowerowe. Przy moszawie jest położony parking z miejscem piknikowym.
Gospodarka
Gospodarka moszawu opiera się na różnorodnych usługach - firmy informatyczne, elektroniczne, architektoniczne, ale także hodowla kwiatów w szklarniach itp. Większość mieszkańców dojeżdża do pracy w pobliskich strefach przemysłowych.
Transport
Z moszawu wyjeżdża się na południe na drogę nr 805, którą jadąc na południowy wschód dojeżdża się do wioski Segew, skrzyżowania z drogą nr 784 i miasta Sachnin, lub jadąc na północny zachód dojeżdża się do skrzyżowania z drogą ekspresową nr 70 przy kibucu Jasur.
Przypisy
- ↑ Dane statystyczne z lat 1948–1995. [w:] Israel Central Bureau of Statistics [on-line]. [dostęp 2013-06-05]. (hebr.).
- ↑ Dane statystyczne z lat 2001–2009. [w:] Israel Central Bureau of Statistics [on-line]. [dostęp 2013-06-05]. (hebr.).
- ↑ a b Welcome To Mi’ar. [w:] Palestine Remembered [on-line]. [dostęp 2011-09-20]. (ang.).
- ↑ M. Hughes. The banality of brutality: British armed forces and the repression of the Arab Revolt in Palestine, 1936–39. „English Historical Review”. CXXIV (507). s. 314–354.
- ↑ Oficjalna mapa podziału Palestyny opracowana przez UNSCOP. [w:] United Nations [on-line]. 1948. [dostęp 2013-06-07]. (ang.).
- ↑ Ilan Pappé: The Ethnic Cleansing of Palestine. London i New York: Oneworld, 2006, s. 150. ISBN 1-85168-467-0.
- ↑ Ya'ad. [w:] Bet Alon [on-line]. [dostęp 2013-06-07]. (hebr.).
- ↑ Ya'ad. [w:] Rom Galil [on-line]. [dostęp 2013-06-07]. (hebr.).
- ↑ Ya'ad. [w:] Galil Net [on-line]. [dostęp 2013-06-07]. (hebr.).
Linki zewnętrzne
