Język duala, także: diwala, douala, dualla, dwala, dwela, sawa^[1] – język z rodziny bantu, używany głównie przez lud Duala w Kamerunie. W 1982 roku liczba mówiących wynosiła ok. 87 tys.^[1]

Jest zapisywany alfabetem łacińskim^[1].

W klasyfikacji SIL International wyróżnia się następujące dialekty: bodiman, mungo (także mongo, mungu lub muungo), oli (także ewodi, koli, ouri, uli, wouri lub wuri) i pongo^[1].

W klasyfikacji Guthriego^[2][3] zaktualizowanej przez J. F. Maho język duala zaliczany jest do grupy geograficznej języków bantu A, do języków duala (A20) i oznaczony jest kodem A24^[4], przy czym mungo, oli i pongo sklasyfikowane są jako osobne języki^[4].

Niewiele wiadomo na temat pochodzenia języka duala. Przez długi czas utrzymywano, że język duala wykazuje związki z językami bakota i lingala na terenie Gabonu i Kongo^[5]. Na tej podstawie twierdzono, że ludy Sawa, do których zalicza się lud Duala, przywędrowały do Kamerunu z południowych regionów Afryki Centralnej^[5]. Jednak nowsze badania leksykostatystyczne sugerują, że języki duala są znacznie bliżej spokrewnione z językami basaa i bakoko^[5].

Lud duala był jednym z pierwszych ludów afrykańskich, których przedstawiciele mieli styczność z europejskimi kupcami i szybko wyspecjalizowali się w pośrednictwie handlowym, a język duala stał się regionalnym językiem handlowym^[6][1]. W okresie kolonialnym protestanckie szkoły prowadziły lekcje w języku duala^[5]. Po odzyskaniu niepodległości w 1960 roku zaprzestano nauczania języka w szkołach na rzecz angielskiego i francuskiego^[7]. Istnieje jednak wiele ośrodków nauczania języka duala^[1] i język do tej pory jest używany w wielu domenach życia publicznego: działalności gospodarczej, kościele – europejscy misjonarze przełożyli na język duala Biblię^[6] i mediach (programy radiowe)^[1]. W 2013 roku szacowano, że liczba osób posługujących się językiem duala jako pierwszym (L1) lub drugim (L2) w Douali – największym mieście Kamerunu – wynosi 2 milion osób^[1].

• StanisławS. Piłaszewicz StanisławS., EugeniuszE. Rzewuski EugeniuszE., Wstęp do afrykanistyki, Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, 2004, s. 175, ISBN 83-235-0061-4, OCLC 749258177 .