Aktor samouk, aktorstwa uczył się prywatnie. W 1905 roku za udział w strajku szkolnym został wyrzucony z gimnazjum. Od 1910 roku występował w łódzkich teatrach amatorskich. W 1923 roku zorganizował w ŁodziTeatr Popularny, w którym był dyrektorem i aktorem. W marcu 1945 roku, wyreżyserował pierwsze powojenne przedstawienie w Łodzi, rewię „Nasza jest Łódź”. W 1949 roku zagrał tytułową rolę w inauguracyjnym przedstawieniu tworzonego Teatru Nowego w Łodzi pt. „Brygada szlifierza Karhana”. Z Teatrem Nowym pozostał związany aż do przejścia na emeryturę 31 sierpnia 1965 roku[1]. Był działaczem społecznym, przez wiele lat był członkiem Zarządu Towarzystwa Przyjaciół Łodzi.
W budynku domu, w którym mieszkał przy ulicy Zachodniej 2 w Łodzi, znajduje się poświęcona aktorowi tablica. Jedna z ulic w Łodzi nosi jego imię. Aktor jest pochowany na Starym Cmentarzu w Łodzi, w części rzymskokatolickiej.
Złoty Krzyż Zasługi (17 lutego 1950, postanowieniem prezydenta RP Bolesława Bierutaza wybitną działalność artystyczną w Państwowym Teatrze Nowym w Łodzi)[2]
Nagroda Miasta Łodzi (1956, za długotrwałą działalność w łódzkim środowisku roboczym oraz szereg doskonałych kreacji aktorskich)[3]
Przypisy
↑Słownik biograficzny teatru polskiego. T. 2. Warszawa: PWN, 1994, s. 552. ISBN 83-01-11260-3.