Józef Izbicki (jid. יוסף איזביצקי), właściwie Bejnisz Michalewicz (jid. בייניש מיכלאוויטש; ur. 1876 w Brześciu, zm. 1928 w Warszawie) – polski działacz Bundu, pedagog i publicysta żydowskiego pochodzenia.

W młodości otrzymał tradycyjne wykształcenie religijne. W wieku 17 lat wstąpił do żydowskiej organizacji socjalistycznej. W 1897 wstąpił do Bundu. Mając poglądy zbliżone do Henryka Ehrlicha należał do centrowej frakcji ugrupowania. Działał w Białymstoku i Warszawie. Za nielegalną działalność wydawniczą został zesłany do Połtawy, a po powrocie stamtąd za recydywę został zesłany na pięć lat w okolice Archangielska. W 1905 rozpoczął współpracę z legalnymi pismami Bundu. Od 1912 był członkiem Komitetu Centralnego Bundu^[1]. Redaktor pism poczytnych wśród robotników żydowskich w Imperium Rosyjskim: Arbejter Sztyme i Cajt. W 1912 ukazały się jego Pamiętniki żydowskiego socjalisty. W trakcie I wojny światowej przebywał w Wilnie.

W okresie międzywojennym był współtwórcą i przewodniczącym Centralnej Organizacji Szkolnictwa Żydowskiego (CISZO). W latach 1925–1926 radny Gminy Żydowskiej w Warszawie. Był publicystą Lebens-Fragen i Fołks-Cajtung. Mieszkał w Otwocku i Warszawie.

Zmarł w Warszawie. Jest pochowany na cmentarzu żydowskim przy ulicy Okopowej (kwatera 31, uliczka 2)^[2][3]. Jego nagrobek jest dziełem rzeźbiarza Abrahama Ostrzegi.

• Henryk Kroszczor: Cmentarz Żydowski w Warszawie. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1983, s. 16. ISBN 83-01-04304-0.
• Jan Jagielski: Przewodnik po cmentarzu żydowskim w Warszawie przy ul. Okopowej 49/51. Z. 1, Kwatery przy Alei Głównej. Warszawa: Towarzystwo Opieki nad Zabytkami. Społeczny Komitet Opieki nad Cmentarzami i Zabytkami Kultury Żydowskiej w Polsce, 1996, s. 48-49. ISBN 83-90-66296-5.

• Publikacje Józefa Izbickiego (Bejnisza Michalewicza) w bibliotece Polona