Izabella Galicka

Izabella Galicka
Data i miejsce urodzenia

18 lutego 1931
Warszawa

Data i miejsce śmierci

1 listopada 2019
Warszawa

Zawód, zajęcie

historyk sztuki

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Medal Stulecia Odzyskanej Niepodległości Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”

Izabella Karolina[1] Galicka (ur. 18 lutego 1931 w Warszawie[2][3], zm. 1 listopada 2019[4] tamże) – polska historyk sztuki, nauczyciel akademicki i działaczka społeczna.

Życiorys

Grób Izabelli Galickiej na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie

Ukończyła gimnazjum w Gostyninie, a następnie XVI Liceum Ogólnokształcące im. Stefanii Sempołowskiej w Warszawie. W latach 1947–1952 studiowała w Konserwatorium Warszawskim. Ukończyła studia z historii sztuki na Uniwersytecie Warszawskim, gdzie obroniła pracę magisterską Renesansowa rzeźba epitafijna Lubelszczyzny. W 1969 obroniła pracę doktorską Świeckie budownictwo obronne w dzielnicy Janusza Starszego Mazowieckiego[5].

W latach 1955–1961 pracowała w Dziale Dokumentacji Naukowej Pracowni Konserwacji Zabytków, a od 1962 do 1991 była pracownikiem naukowym w Instytucie Sztuki Polskiej Akademii Nauk[2]. Zajmowała się m.in. inwentaryzacją zabytków. W latach 1961–1991 była także redaktorem Katalogu Zabytków Sztuki w Polsce[2]. Była autorką wielu opracowań, książek i artykułów naukowych z dziedziny historii sztuki, architektury i urbanistyki. Od 1992 wykładała historię sztuki w Europejskiej Akademii Sztuk[2]. W 2017 została powołana w skład Rady Programowej Narodowego Instytutu Dziedzictwa[6].

W 1964 wraz z Hanną Sygietyńską-Kwoczyńską, w trakcie inwentaryzacji zabytków w Kosowie Lackim, odkryły na lokalnej plebanii obraz Ekstaza świętego Franciszka, którego autorstwo przypisały hiszpańskiemu malarzowi El Greco. Swoją tezę zawarły w artykule opublikowanym w 1966 w „Biuletynie Historii Sztuki”[7], była ona jednak kwestionowana. Sam artykuł wywołał poruszenie opinii publicznej[8]. Tezę Galickiej i Sygietyńskiej podtrzymano w 1974, na podstawie badań prowadzonych pod kierunkiem prof. Bohdana Marconiego[9].

W 2010 weszła w skład Społecznego Warszawskiego Komitetu Poparcia Jarosława Kaczyńskiego jako kandydata w wyborach prezydenckich[10]. Następnie była współzałożycielem powołanego przez jego członków Stowarzyszenia Polska Jest Najważniejsza[11]. Weszła również w skład Kapituły Nagrody im. Jacka Maziarskiego[12].

Odznaczenia i wyróżnienia

W 1975 została odznaczona Złotym Krzyżem Zasługi[2]. W 2009, za wybitne zasługi w działalności na rzecz zachowania dziedzictwa narodowego, została odznaczona przez prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski[13]. W 2014 została wyróżniona „Aleksandrią”, honorową nagrodą Prezydenta Miasta Siedlce, zaś w 2015 uhonorowana tytułem Honorowy Obywatel Miasta Siedlce. Minister kultury i dziedzictwa narodowego Piotr Gliński w czerwcu 2017 uhonorował ją Doroczną Nagrodą MKiDN w kategorii ochrona dziedzictwa kulturowego[14], w 2017 odznaczył Srebrnym, a w październiku 2019 Złotym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”[15]. W 2019 prezydent RP Andrzej Duda wręczył jej Medal Stulecia Odzyskanej Niepodległości[16].

Życie prywatne

Była córką Idalii Jadwigi z domu Gieysztor – psycholog i pianistki oraz psychiatry Karola Mikulskiego, który w 1940 popełnił samobójstwo, aby nie dopuścić do śmierci swoich pacjentów z rąk okupantów hitlerowskich. W 2012 wystąpiła w poświęconym mu filmie dokumentalnym Śmierć psychiatry. Eugenika i totalitaryzm[17]. Jej mężem był architekt Włodzimierz Galicki[1].

Pochowana w Alei Zasłużonych na cmentarzu Powązki Wojskowe w Warszawie (kwatera G-tuje-47)[18].

Przypisy

  1. ↑ a b Katarzyna J. Kowalska, Trzy pokolenia. Opowieść o Izie Galickiej i jej rodzinie - rodach Gieysztorów oraz Mikulskich., Warszawa: Instytut Pileckiego, 2022, I-IV, ISBN 978-83-673-2602-5.
  2. ↑ a b c d e Who is who w Polsce. Encyklopedia biograficzna z życiorysami znanych Polek i Polaków, Hübners blaues Who is Who, Zug 2007 (dodatek CD).
  3. ↑ Nota biograficzna na stronie Instytutu Pileckiego. [dostęp 2019-11-01].
  4. ↑ Zmarła Izabella Galicka, historyk sztuki. „Była przyjaciółką m.in. Olszewskiego i Popiełuszki”. tvp.info, 2019-11-01. [dostęp 2019-11-05].
  5. ↑ Nota biograficzna na stronie miasta Siedlce. [dostęp 2019-11-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-10-06)].
  6. ↑ Zmarła dr Izabella Galicka. nid.pl, 4 listopada 2019. [dostęp 2020-11-01].
  7. ↑ Izabella Galicka, Hanna Sygietyńska, Nieznany obraz w Kosowie z serii franciszkańskiej El Greca, „Biuletyn Historii Sztuki”, 28 (nr 3/4), 1966, s. 340–349, DOI: 10.11588/diglit.47789.55 [dostęp 2019-11-02].
  8. ↑ Historia tego obrazu to gotowy scenariusz na film. „Polski El Greco”. gazetaprawna.pl, 11 października 2018.
  9. ↑ Dr Izabella Galicka o odkryciu obrazu El Greca w Kosowie Lackim. wpolityce.pl, 3 marca 2019. [dostęp 2019-11-01].
  10. ↑ Jarosław Kaczyński spotkał się z warszawskim społecznym komitetem poparcia. jaroslawkaczynski.info. [dostęp 2019-11-01].
  11. ↑ Stowarzyszenie „Polska jest najważniejsza” założył kto inny. wpolityce.pl, 16 listopada 2010. [dostęp 2019-11-01].
  12. ↑ Paweł Zyzak I laureatem nagrody im. Jacka Maziarskiego. dzieje.pl, 20 maja 2010. [dostęp 2019-11-01].
  13. ↑ Ordery dla Zasłużonych Siedlczan. 26 marca 2009. [dostęp 2019-11-01].
  14. ↑ Doroczne Nagrody Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego przyznane. mkidn.gov.pl, 30 czerwca 2017. [dostęp 2019-11-01].
  15. ↑ Dr Izabella Galicka odznaczona Złotym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”. dzieje.pl, 11 października 2019. [dostęp 2019-11-01].
  16. ↑ Prezydent wręczył Medale 100-lecia Odzyskanej Niepodległości. tvp.info, 23 października 2019. [dostęp 2019-11-01].
  17. ↑ Śmierć psychiatry. Eugenika i totalitaryzm – o życiu i śmierci dr. Karola Mikulskiego. wpolityce.pl, 28 października 2012. [dostęp 2019-11-01].
  18. ↑ Wyszukiwarka cmentarna – Warszawskie cmentarze.

Bibliografia