Była absolwentką Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego, gdzie uzyskała dyplom architekta krajobrazu. Pracę zawodową rozpoczęła w Biurze Projektowo-Badawczym Budownictwa Ogólnego w Miastoprojekcie w Warszawie (1972–1992). W 1990–2013 kontynuowała działalność w prywatnej Pracowni Architektury Krajobrazu Park w Warszawie. W latach 1980–2014 uczyła na Politechnice Warszawskiej na Wydziale Architektury[4][5].
Jej główna działalność wiązała się z projektowaniem i realizacją obiektów architektury krajobrazu w postaci ogrodów i zielonych przestrzeni publicznych[6].
Grób Ireny Bajerskiej na Cmentarzu Bródnowskim.
Irena Bajerska była członkinią Sekcji Architektury Krajobrazu przy Oddziale Warszawskim Stowarzyszenia Architektów Polskich (SARP). W latach 1985–2004 była przewodniczącą Sekcji Architektury Krajobrazu oraz członkinią kolegium Sędziów Konkursowych SARP w kadencji 2012–2015[3].
Władała biegle językiem angielskim, rosyjskim i niemieckim[7].
Irena Bajerska znalazła się w gronie 100 kobiet najbardziej znaczących dla światowego designu – MoMoWo[9]. Jej aktywność projektowa została uhonorowana wieloma nagrodami i wyróżnieniami, m.in.:
Nagroda Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji za najlepszy obiekt użyteczności publicznej finansowany ze środków publicznych 1989–1999 – Cmentarz Południowy w Warszawie, Życie w architekturze III edycja (2000)[10],
