Ignacy Miączyński

Portret autorstwa Heinricha Fügera
Miączyński Hrabia
Rodzina	Miączyńscy herbu Suchekomnaty
Data urodzenia	8 lipca 1760
Data śmierci	25 października 1809
Ojciec	Józef Bonawentura Miączyński
Matka	Katarzyna Potocka
Żona	Aniela Bielska
Dzieci	Mateusz Miączyński
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Ignacy Miączyński herbu Suchekomnaty (ur. 8 lipca 1760, zm. 25 października 1809) – polski hrabia (1803), syn Józefa Bonawentury Miączyńskiego (rotmistrza, starosty kamienopolskiego). Często mylony z innym Ignacym Miączyńskim z Galicji.

Starosta szmidzyński, rotmistrz kawalerii, marszałek Stanów Galicyjskich, poseł do Napoleona I. Swoją młodość spędził na nauce w Paryżu. Był właścicielem ogromnych terenów Pieniak i okolicznych miejscowości (13 tys. hektarów), «pan na Zarwanicy, Zubowie, Dobropolu».

Fundator klasztoru i szpitala Sióstr Miłosierdzia w Załoźcach, klasztoru bazylianów w Podhorcach. Odznaczony Orderem Orła Białego i Orderem Siętego Stanisława z oboma orderami został sportretowany przez Heinricha Fűgera.

Od 1784 mąż Anny z Bielskich herbu Jelita (według Adama Bonieckiego, jego żoną była Aniela z Bielskich herbu Jelita, córka hr. Antoniego Bielskiego i Tekli z Kalinowskich^[1], starościanki winnickiej i dobrzyniowskiej^[2]).

• Mateusz Miączyński (ur. 1799, zm. 1863) – mąż Klementyny Potockiej, córki hr. Marcelego Potockiego
  • Alfonsyna Miączyńska (1836, zm. 1919) – małżonka Włodzimierza Dzieduszyckiego, założyciele Muzeum im. Dzieduszyckich we Lwowie

• Ignacy Miączyński

• Jerzy Hr. Dunin-Borkowski: Almanach błękitny : genealogia żyjących rodów polskich. Lwów, Warszawa, 1908, s. 612—613.
• Jerzy Skowronek: Miączyński Ignacy h. Suchekomnaty (1760—1809). Polski Słownik Biograficzny. T. ХХ/3, zeszyt 86. Wrocław — Warszawa — Kraków — Gdańsk : Zakład Narodowy Imienia Ossolińskich, Wydawnictwo Polskiej Akademii Nauk, 1975, s. 555—556.