Zgodnie ze wcześniejszymi zapowiedziami po raz kolejny nastąpiła zmiana systemu przeprowadzania rozgrywek[1]. Czternaście uczestniczących zespołów zostało rozdzielonych na dwie hierarchicznie ułożone siedmiozespołowe dywizje według wyników osiągniętych w sezonie 2010. Rywalizowały one systemem kołowym w ramach swoich grup, dodatkowo każda drużyna rozgrywała cztery spotkania z zespołami z innej dywizji. Najlepsze dwie drużyny z każdej grupy rywalizowały następnie w finale – zwycięzca Premiership triumfował w całych zawodach, zaś zwycięstwo w Championship było premiowane awansem do najwyższej klasy rozgrywkowej kosztem jej najsłabszej drużyny. Z uwagi na Puchar Świata w Rugby 2011 wyjątkowo w tym sezonie faza play-off była pozbawiona półfinałów, rozgrywano także mecze nie tylko w weekendy. Zwycięzca meczu zyskiwał cztery punkty, za remis przysługiwały dwa punkty, porażka nie była punktowana, a zdobycie przynajmniej czterech przyłożeń lub przegrana nie więcej niż siedmioma punktami premiowana była natomiast punktem bonusowym. W przypadku tej samej liczby punktów przy ustalaniu pozycji w grupie brane były pod uwagę kolejno następujące kryteria: wynik bezpośredniego meczu między zainteresowanymi drużynami, lepsza różnica punktów zdobytych i straconych we wszystkich meczach grupowych, wyższa liczba zdobytych przyłożeń, wyższa liczba zdobytych punktów, ostatecznie zaś rzut monetą[2][3][4]. Wprowadzono również zmiany w salary cap[5].
Pary spotkań międzydywizyjnych ustalono w listopadzie 2010 roku[6]. Cały terminarz został zaś ogłoszony w lutym 2011 roku[7] ze zmianami wprowadzonymi w czerwcu tego roku[8].