Huncowska Przełęcz

Huncowska Przełęcz
Ilustracja
Huncowska Przełęcz wśród podpisanych obiektów
Państwo

 Słowacja

Wysokość

2307 m n.p.m.

Pasmo

Tatry, Karpaty

Sąsiednie szczyty

Mała Kieżmarska Czubka, Huncowski Szczyt

Położenie na mapie Tatr
Mapa konturowa Tatr, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Huncowska Przełęcz”
Położenie na mapie Karpat
Mapa konturowa Karpat, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Huncowska Przełęcz”
Ziemia49°11′54″N 20°13′29″E/49,198333 20,224722

Huncowska Przełęcz (słow. Huncovské sedlo, niem. Hunsdorfer Scharte, węg. Hunfalvi-csorba[1]) – przełęcz położona na wysokości 2307 m[2] w słowackich Tatrach Wysokich, znajdująca się między masywem Kieżmarskiego Szczytu a północno-zachodnim wierzchołkiem Huncowskiego Szczytu. Jest położona bliżej tego ostatniego szczytu[3].

W grani opadającej z wierzchołka Kieżmarskiego Szczytu na Huncowską Przełęcz znajdują się:

Z przełęczy opadają dwa żleby, jeden w kierunku Doliny Łomnickiej, a drugi do Doliny Huncowskiej. Przez Huncowską Przełęcz biegnie nieznakowana ścieżka na Kieżmarski Szczyt z Doliny Huncowskiej (najdogodniejsza droga na ten szczyt), jednak dostępna jest jedynie w towarzystwie uprawnionego przewodnika. Z przełęczy można również łatwo wspiąć się na Huncowski Szczyt. Najdogodniejsze drogi dla taterników prowadzą na Huncowską Przełęcz z północnego wschodu: od Rakuskiej Przełęczy i od wylotu Świstówki Huncowskiej. Łatwe jest też dojście z Lejkowego Kotła w Dolinie Łomnickiej. Zimą opcja ta jest niebezpieczniejsza ze względu na lawiny[3].

Pierwsze wejścia turystyczne:

Przypisy

  1. Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004. ISBN 83-7104-009-1.
  2. Jarosław Januszewski, Grzegorz Głazek, Witold Fedorowicz-Jackowski: Tatry i Podtatrze, atlas satelitarny 1:15 000. Warszawa: GEOSYSTEMS Polska Sp. z o.o., 2005, s. 124–125. ISBN 83-909352-2-8.
  3. a b c d Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XXII. Wyżnia Miedziana Przełączka – Mała Rakuska Czubka. Warszawa: Sport i Turystyka, 1979, s. 114–119. ISBN 83-217-2203-2.