Historia budynku sięga roku 1914, kiedy to dziedziczka naftowej fortuny i mecenaska sztukiAline Barnsdall(inne języki) poznała w Chicago architekta Franka Lloyda Wrighta, któremu opowiedziała o planach stworzenia dużego kompleksu artystycznego obejmującego teatr do produkcji awangardowych sztuk wraz z mieszkaniami dla aktorów i reżyserów, kino, studia dla artystów oraz prywatną rezydencję[1]. W 1919 roku Barnsdall zakupiła w tym celu działkę o powierzchni ok. 14 ha położoną w Hollywood, w Kalifornii, na wzgórzu Olive Hill wznoszącym się na wysokość około 36 m ponad otaczający teren. Nazwa wzniesienia pochodzi od porastającego je pierwotnie gaju oliwnego[1].
Prace nad rezydencją Hollyhock House oraz dwoma innymi budynkami wchodzącymi w skład kompleksu – Residence „A” oraz Spring House – rozpoczęły się w 1919 roku i trwały do 1921 roku[1]. Budynek nosi nazwę na cześć ulubionego kwiatu Aline Barnsdall – malwy (ang.hollyhock)[4]. Ze względu na inne zobowiązania (m.in. budowę Imperial Hotel w Tokio) Wright nie nadzorował osobiście prowadzonej inwestycji[1]. Plany drugiego piętra rezydencji ukończył jego asystent Rudolph Schindler, natomiast projekt krajobrazu otoczenia budynku wykonał jego syn, Lloyd Wright(inne języki)[1]. Ostatecznie z powodu przekroczenia zakładanych kosztów projektu Barnsdall zwolniła architekta[5]. W 1923 roku zatrudniła go ponownie w celu zaprojektowania na terenie posiadłości szkoły dla jej córki. Budynek nie został jednak ukończony, a powstały tylko jego fundamenty, które przekształcono w taras ogrodowy. Zaprojektował go i wykonał Rudolph Schindler, stąd konstrukcja znana jest jako Schindler Terrace[1].
Wnętrze Hollyhock House – salon (1921)
Aline Barnsdall zamieszkiwała w domu na szczycie Olive Hill rzadko[6] lub wcale[7]. W 1927 roku podarowała nieruchomość miastu Los Angeles, które wydzierżawiło kompleks stowarzyszeniu malarzy, rzeźbiarzy, architektów i projektantów California Art Club(inne języki), które użytkowało obiekt do 1942 roku. W latach 1946–1956 w budynku znajdowała się siedziba Olive Hill Foundation, w tym okresie przeprowadzono również renowację domu, która częściowo zaburzyła jego historyczny charakter[1].
W 1963 roku obiekt został uznany za Los Angeles Historic-Cultural Monument(inne języki)[2], a w 1971 roku wpisano go do amerykańskiego National Register of Historic Places[3]. W 1974 roku miał miejsce kolejny remont budynku, w ramach którego przywrócono jego pierwotny wygląd, odnowiono kamienne ściany oraz tynki i stiuki, a także zakonserwowano elementy drewniane. 15 października roku następnego w Hollyhock House otwarto muzeum[1]. W 1989 roku budynek „zagrał” Świątynię Piranii w komedii Kobiety – Piranie[8].
W 1994 roku budynek poważnie ucierpiał w wyniku trzęsienia ziemi(inne języki)[1]. W latach 2000–2005 przeprowadzono remont, podczas którego konstrukcję zabezpieczono przed wstrząsami sejsmicznymi, wstawiając stalowe belki wzmacniające w sufitach głównych pomieszczeń, pergoli wejściowej oraz garażu. Zrekonstruowano również cały drewniany dach obiektu[1]. Kolejne prace konserwatorskie, w ramach których odnowiono m.in. garaż i kwaterę szofera, ganek, ściany tarasu oraz fundamenty biblioteki, a także odtworzono oryginalne okna, miały miejsce w latach 2009–2012. W jadalni zainstalowano wówczas również replikę oryginalnej lampy[1]. Ostatni remont obiektu zakończył się w 2014 roku, po czym w lutym roku następnego zabytek ponownie został otwarty dla turystów[5][6].
Rezydencja Hollyhock House (z wyjątkiem kilku pomieszczeń[7]) jest udostępniona dla zwiedzających, których rocznie przybywa ponad 43 tys.[9]
Architektura
Widok na basen po remoncie (2019)
Aline Barnsdall Complex znajduje się na wschodnim krańcu dzielnicy Hollywood w Los Angeles, w Kalifornii. Wpisana na listę światowego dziedzictwa UNESCO nieruchomość zajmuje obszar 4,608 ha otoczony strefą buforową o powierzchni 13,986 ha[1]. Granice wpisu pokrywają się z granicami National Historic Landmark i obejmują zaprojektowaną przez Franka Lloyda Wrighta na szczycie Olive Hill rezydencję i jej bezpośrednie otoczenie, Schindler Terrace oraz domy położone na zboczach wzgórza – Spring House i Residence „A” – a także Junior Arts Center (z 1967 roku) i Municipal Art Gallery (z 1971 roku) znajdujące się niżej, na wschodnim skraju posiadłości[1].
Hollyhock House został wybudowany wokół centralnego dziedzińca ogrodowego i płynnie łączy zewnętrzną i wewnętrzną przestrzeń życiową. Każde pomieszczenie ma dostęp do przestrzeni zewnętrznej dzięki rozmieszczonym na poziomie gruntu bądź dachu tarasom[1]. Budynek stoi na betonowej podstawie i składa się z szeregu prostopadłościennych i prostoliniowych form otoczonych przez półkoliste elementy ogrodowe. Ściany wykonane są z pustych terakotowych płytek pokrytych stiukami i przypominają monolityczne konstrukcje prekolumbijskiejMezoameryki. Na gzymsach elewacji ustawione są ozdoby z odlewanego betonu w formie stylizowanych malw[1]. Cztery skrzydła domu zamykają centralny dziedziniec, który został zaprojektowany tak, aby móc na nim organizować przedstawienia teatralne. W zachodniej części budynku znajdują się schody zewnętrzne prowadzące na tarasy dachowe[1].
Residence „A”, widok od północnego zachodu (2015)
W budynku znajduje się 17 pokoi i 7 łazienek[8]. Głównymi pomieszczeniami na parterze są salon, kuchnia, jadalnia, sala muzyczna, biblioteka oraz pokój dziecięcy. W salonie uwagę zwraca kominek zwieńczony wykonaną z odlewanego betonu płaskorzeźbą, którego palenisko otoczone jest niewielkim, wyłożonym złotymi płytkami basenem, z którego wypływa woda. W suficie nad kominkiem znajduje się świetlik[1].
Hollyhock House harmonijnie łączy lokalną tradycję wznoszenia domów z patio z odniesieniami do sztuki Majów oraz symbolicznym traktowaniem form krajobrazowych. Dużą rolę odgrywa woda, która w postaci strumyka zasilanego przez podziemne źródło przepływa pod domem od patio do basenu znajdującego się za salonem[1]. Wykończenia wykorzystujące malwę jako motyw dekoracyjny oraz zaprojektowane przez samego Wrighta okna z witrażami i elementy wyposażenia wnętrza wzmacniają ogólny efekt artystyczny[1].
Pobliski Spring House ma podobny charakter architektoniczny co główna rezydencja, wykonany jest z betonu i jego elewacje zdobią stiuki na drewnianych ramach. Residence „A” to z kolei budynek mający 2,5 piętra, zbudowany z płytek glinianych wykończonych stiukiem, którego część ścian obramowana jest drewnem[1]. Obiekt, podobnie jak Hollyhock House, figuruje w rejestrze Los Angeles Historic-Cultural Monument(inne języki) (nr 33)[4].
Galeria
Salon z kominkiem (2015)
Widok na okrągły basen, z dziedzińcem i salonem w tle (2005)
Fragment centralnego dziedzińca ze schodami na taras (1921)
↑ abAline Barnsdall Complex. [w:] NPGallery. Digital Asset Management System [on-line]. nps.gov. [dostęp 2024-12-30]. (ang.).
↑ abAbbey ChamberlainA.Ch.BrachAbbey ChamberlainA.Ch., Hollyhock House [online], Department of Cultural Affairs, City of Los Angeles [dostęp 2024-12-31](ang.).
.jpg)
.jpg)
_from_northwest_A_2015-05-10.jpg)
.jpg)
