Pierwszy od prawej Hipolit Neuwirth (1900)Nagrobek Hipolita Neuwirtha
Hipolit Neuwirth urodził się 11 lutego 1859 w Sokołowie[1][2][3][4]. Był synem Józefa Neuwirtha, c. k. starszego poborcy podatkowego w Przemyślu (zm. 1889)[2][5][6][7]. Miał rodzeństwo[8].
W Przemyślu ukończył szkoły ludowe[2]. Następnie kształcił się chlubnie w gimnazjum w Rzeszowie do VII klasy, po czym przeniósł się do C. K. Gimnazjum w Jaśle, gdzie w 1877 ukończył VIII klasę i z odznaczeniem zdał egzamin dojrzałości[2][3][4][9][10]. Studiował wnikliwie języki klasyczne na Wydziale FilozoficznymUniwersytetu Lwowskiego, w tym czasie był uważany w Galicji za czołowego znawcę wiedzy w dziedzinie filologii klasycznej[2][4]. 13 marca 1881 został wybrany członkiem wydziału Czytelni Akademickiej we Lwowie[11].
Po ukończeniu studiów, jako najlepszy absolwent na swoim kierunku, został polecony hr. Karolowi Lanckorońskiemu, wraz z którym odbył wyprawę naukową na obszarze Grecji i Azji Mniejszej, trwającą ponad rok na przełomie 1882/83[2][3][4]. Był autorem pracy naukowej z tej podróży, wydanej przez hrabiego w Wiedniu w zbiorowej publikacji ilustrowanej[2].
Po powrocie do Galicji wstąpił do służby nauczycielskiej[2]. Od 1883 pracował w gimnazjach we Lwowie[3]. Od 6 kwietnia 1884 do 1887/1888 uczył w C. K. IV Gimnazjum we Lwowie[4][12]. Rozporządzeniem z 22 lipca 1889 C. K. Rady Szkolnej Krajowej został mianowany zastępcą nauczyciela w C. K. Gimnazjum im. Franciszka Józefa we Lwowie[13], gdzie uczył języka łacińskiego, języka greckiego i języka niemieckiego[14] w niedługim okresie czasu[4][15]. Następnie był nauczycielem w C. K. Gimnazjum w Jarosławiu od września 1888 do grudnia 1890[4], po czym w macierzystym gimnazjum w Jaśle od 4 grudnia 1890 do końca roku szkolnego 1894/1895, ucząc tam języka łacińskiego, języka greckiego, języka niemieckiego[16][17][18][19][20][21], w C. K. III Gimnazjum w Krakowie od lipca 1895 do końca roku szkolnego 1897/1898, gdzie uczył języka łacińskiego i języka greckiego[2][3][4][22][23][24]. Reskryptem C. K. Rady Szkolnej Krajowej z 23 sierpnia 1898 jako zastępca nauczyciela (suplent[1]) został przeniesiony z C. K. III Gimnazjum w Krakowie do C. K. Gimnazjum Męskiego w Sanoku (wraz z nim Gerard Feliński)[25][26]. W szkole uczył języka łacińskiego, języka greckiego, języka niemieckiego, języka polskiego oraz – jako przedmiot nadobowiązkowy – języka francuskiego, przez osiem lat do 1906[2][3][27][4][28][29][30][31][32][33][34]. Darował dzieła naukowe na rzecz biblioteki nauczycielskiej w sanockim gimnazjum[35][36].
Zmarł po krótkiej chorobie na zapalenie opon mózgowych 31 grudnia 1906 w Sanoku[1][2][3][51][52]). Został pochowany na cmentarzu przy ul. Rymanowskiej w Sanoku 2 stycznia 1907[1][2]. W nadzwyczaj tłumnym pogrzebie pod przewodnictwem gimnazjalnego katechety ks. Józefa Drozda[1], uczestniczyli licznie mieszkańcy Sanoka, w tym profesorowie i uczniowie sanockiego gimnazjum oraz przedstawiciele inteligencji, a nawet najniższych warstw społecznych[2]. W ostatnim pożegnaniu brała udział gimnazjalna orkiestra, zaś przemawiali prof. Adam Pytel w imieniu grona pedagogicznego oraz Karol Feledziak w imieniu uczniów[2].
Przychylnie o Hipolicie Neuwirth wyraził się w swoich wspomnieniach jego uczeń w gimnazjum w Sanoku, Stanisław Rymar, który uznał go za dobrego filologa[53]. Także inny uczeń sanockiego gimnazjum i późniejszy historyk literatury Franciszek Bielak, pozytywnie wypowiedział się o Hipolicie Neuwirth, wymieniając go w gronie doskonałych nauczycieli-filologów i wysoko oceniając prowadzone przez niego lekcje języka łacińskiego[54][55]. We wspomnieniach innego sanockiego gimnazjalisty, Jana Świerzowicza, prof. Neuwirth był człowiekiem o głębokiej wiedzy, wykładającym jasno i przystępnie[56]. Także w opinii Józefa Stachowicza wyrażonej po latach, prof. Neuwirth był wybitnym profesorem gimnazjalnym filologii klasycznej[57].
↑Brak jest dostępu do Sprawozdania Dyrekcyi C. K. Gimnazyum Lwowskiego im. Franciszka Józefa za rok szkolny 1891, natomiast w Sprawozdaniu Dyrekcyi C. K. Gimnazyum Lwowskiego im. Franciszka Józefa za rok szkolny 1892 Hipolit Neuwirth już nie widniał
↑Stanisław Rymar: Moje lata w Gimnazjum: 1897–1905 (Wyjątek z pamiętnika). W: Księga pamiątkowa Gimnazjum Męskiego w Sanoku 1888–1958. Kraków: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1958, s. 166.
.jpg){kind=small}
.jpg)
