W 1911 zamieszkał w Kaliszu i do 1914 był dyrygentem miejscowych orkiestr i chórów, m.in. dyrygentem i dyrektorem muzycznym Kaliskiego Towarzystwa Muzycznego[1][2][3]. W 1913 pod patronatem Towarzystwa założył kaliską szkołę muzyczną i został jej pierwszym kierownikiem[2].
W 1914 wrócił do Warszawy i wznowił współpracę z Teatrem Wielkim (m.in. w zastępstwie dyrygował orkiestrą). W latach 1919–1922 pełnił funkcję dyrektora chóru Opery Warszawskiej. Był też kierownikiem i dyrygentem w miejskich teatrach muzycznych (1921–1929)[1][2][3].
Jego twórczość kompozytorska, mimo iż przypadała na okres Młodej Polski, pozostawała jednak pod silnym wpływem romantyków niemieckich[1]. Pisał opery, balety, poematy symfoniczne, utwory sakralne i instrumentalne, a także muzykę teatralną stanowiącą oprawę przedstawień w Teatrze Narodowym[2]. Jednak większość jego utworów nie była nigdy wykonana lub się nie zachowała[2].
Opracował podręcznik Ćwiczenia z wielkim palcem na wiolonczelę (ok. 1915)[2].
