HMS E6
HMS E4 bliźniaczy do E6
|
| Historia
|
| Stocznia
|
Vickers, Barrow-in-Furness
|
| Położenie stępki
|
12 listopada 1911
|
| Wodowanie
|
12 listopada 1912
|
 Royal Navy
|
| Wejście do służby
|
17 listopada 1913
|
| Wycofanie ze służby
|
26 grudnia 1915
|
| Los okrętu
|
zatopiony przez miny
|
| Dane taktyczno-techniczne
|
| Wyporność
|
676 ton (wynurzony),
809 ton (zanurzony)
|
| Długość
|
54 metry
|
| Zanurzenie
|
4,7 metra
|
| Napęd
|
| dwa spalinowe silniki Diesla 1750 KM, dwa silniki elektryczne 600 KM
|
| Prędkość
|
15 węzłów na powierzchni
9,5 węzłów zanurzony
|
| Zasięg
|
5600 km przy 10 węzłach
|
| Uzbrojenie
|
| cztery wyrzutnie torpedowe 450 mm
|
| Załoga
|
30
|
HMS E6 – brytyjski okręt podwodny typu E. Zbudowany w latach 1911–1912 w Vickers w Barrow-in-Furness. Okręt został wodowany 12 listopada 1912 roku i rozpoczął służbę w Royal Navy 17 listopada 1913 roku.
W 1914 roku E6 stacjonował w Harwich przydzielony do Ósmej Flotylli Okrętów Podwodnych (8th Submarine Flotilla) pod dowództwem Lt. Cdr. Cecila P. Talbota[1].
28 sierpnia 1914 roku okręt brał udział w pierwszej bitwie koło Helgolandu.
26 grudnia 1915 roku w czasie patrolu w okolicy Harwich na Morzu Północnym pod dowództwem Lt. Cdr. W.J. Fostera HMS E6 wszedł w niemieckie pole minowe. Cała załoga zginęła.
Przypisy
Bibliografia
- Robert Hutchinson: Jane's Submarines: War Beneath the Waves from 1776 to the Present Day. Londyn: HarperCollins, 2001, s. 44. ISBN 978-0-00-710558-8. (ang.).
Linki zewnętrzne
