HMS E1
HMS E1
|
| Historia
|
| Stocznia
|
Chatham Dockyard(inne języki), Chatham
|
| Położenie stępki
|
14 lutego 1911
|
| Wodowanie
|
9 listopada 1912
|
 Royal Navy
|
| Wejście do służby
|
6 maja 1913
|
| Wycofanie ze służby
|
3 kwietnia 1918
|
| Los okrętu
|
samozatopienie
|
| Dane taktyczno-techniczne
|
| Wyporność
|
676 ton (wynurzony),
809 ton (zanurzony)
|
| Długość
|
54 metry
|
| Zanurzenie
|
4,7 metra
|
| Napęd
|
| dwa spalinowe silniki disla 1750 KM, dwa silniki elektryczne 600 KM
|
| Prędkość
|
15 węzłów na powierzchni
9,5 węzłów zanurzony
|
| Zasięg
|
5600 km przy 10 węzłach
|
| Uzbrojenie
|
| cztery wyrzutnie torpedowe 450 mm
|
| Załoga
|
30
|
HMS E1 – brytyjski okręt podwodny typu E. Zbudowany w latach 1911–1912 w Chatham Dockyard(inne języki), w Chatham. Okręt został wodowany 9 listopada 1912 roku i rozpoczął służbę w Royal Navy 6 maja 1913 roku.
W 1914 roku E1 stacjonował w Harwich przydzielony do Ósmej Flotylli Okrętów Podwodnych (8th Submarine Flotilla) pod dowództwem LCdr. Noel F. Laurence'a[1].
Po podpisaniu układu pokojowego pomiędzy Rosją a Cesarstwem Niemieckim, w czasie wojny domowej w Finlandii, siły niemieckie - Ostsee-Division wylądowały w Hanko i w błyskawicznym tempie dotarły do Helsinek. Aby nie oddać okrętu w ręce wroga, 5 kwietnia 1918 roku, załoga zatopiła E1 u wejścia do portu w Helsingfors Bay w Helsinkach[2].
Przypisy
Bibliografia
Linki zewnętrzne
