HMS C27
|
| Historia
|
| Stocznia
|
Vickers, Barrow-in-Furness
|
| Położenie stępki
|
4 czerwca 1908
|
| Wodowanie
|
22 kwietnia 1909
|
 Royal Navy
|
| Wejście do służby
|
14 sierpnia 1909
|
| Wycofanie ze służby
|
5 kwietnia 1918
|
| Los okrętu
|
samozatopienie
|
| Dane taktyczno-techniczne
|
| Wyporność
|
295 ton (wynurzony),
320 ton (zanurzony)
|
| Długość
|
43,64 metra
|
| Zanurzenie
|
4,11 metra
|
| Napęd
|
| jeden spalinowy silnik benzynowy 450 KM, jeden silnik elektryczny 150 KM
|
| Prędkość
|
13 węzłów na powierzchni
8 węzłów zanurzony
|
| Zasięg
|
3700 km przy 7 węzłach
|
| Uzbrojenie
|
| dwie wyrzutnie torpedowe 450 mm
|
| Załoga
|
16
|
HMS C27 – brytyjski okręt podwodny typu C. Zbudowany w latach 1908–1909 w Zakładach Vickers w Barrow-in-Furness. Okręt został wodowany 22 kwietnia 1909 roku i rozpoczął służbę w Royal Navy 14 sierpnia 1909 roku.
W 1914 roku C27 stacjonował w Leith przydzielony do Siódmej Flotylli Okrętów Podwodnych (7th Submarine Flotilla) pod dowództwem Claudea C. Dobsona[1]. Po włączeniu się Wielkiej Brytanii do I wojny światowej, jednostka patrolowała akweny Morza Północnego (1915) oraz Morza Bałtyckiego (1915–1918). 20 lipca 1915 roku wraz z trawlerem Prince Louise C27 zatopił niemiecki okręt podwodny SM U-23 w obszarze morskim pomiędzy Orkadami, a Szetlandami. Po podpisaniu układu pokojowego pomiędzy Rosją a Cesarstwem Niemieckim, w czasie wojny domowej w Finlandii, siły niemieckie - Ostsee-Division wylądowały w Hanko i w błyskawicznym tempie dotarły do Helsinek. Aby nie oddać okrętu w ręce wroga, 5 kwietnia 1918 roku, załoga zatopiła C27 około 1,5 kilometra od latarni morskiej Grohara, u wejścia do portu w Helsinkach[2].
W sierpniu 1953 roku wrak okrętu został wydobyty i zezłomowany w Finlandii.
Przypisy
Bibliografia
Linki zewnętrzne
