HMS C17
|
| Historia
|
| Stocznia
|
Chatham Dockyard(inne języki), Chatham
|
| Położenie stępki
|
11 marca 1907
|
| Wodowanie
|
13 sierpnia 1908
|
 Royal Navy
|
| Wejście do służby
|
13 maja 1909
|
| Wycofanie ze służby
|
20 listopada 1919
|
| Los okrętu
|
sprzedany
|
| Dane taktyczno-techniczne
|
| Wyporność
|
287 ton (wynurzony),
316 ton (zanurzony)
|
| Długość
|
43,64 metra
|
| Zanurzenie
|
4,11 metra
|
| Napęd
|
| jeden spalinowy silnik benzynowy 450 KM, jeden silnik elektryczny 150 KM
|
| Prędkość
|
12 węzłów na powierzchni
7 węzłów zanurzony
|
| Zasięg
|
2800 km przy 7 węzłach
|
| Uzbrojenie
|
| dwie wyrzutnie torpedowe 450 mm
|
| Załoga
|
16
|
HMS C17 – brytyjski okręt podwodny typu C. Zbudowany w latach 1907–1908 w Chatham Dockyard(inne języki) w Chatham. Okręt został wodowany 13 sierpnia 1908 roku i rozpoczął służbę w Royal Navy 13 maja 1909 roku. Pierwszym dowódcą był F. H. D Byron.
W czasie manewrów na Morzu Północnym w dniu 14 lipca 1909 roku, na południe od Cromer zderzył się z bliźniaczym okrętem podwodnym HMS C16.
W 1914 roku C17 stacjonował w Dover przydzielony do Czwartej Flotylli Okrętów Podwodnych (4th Submarine Flotilla) pod dowództwem Lt. Thomasa B. S. McGregor Robertsona[1]. W 1917 roku okręt uległ zatopieniu w czasie kolizji z brytyjskim statkiem HMS Lurcher (1912). C17 został wydobyty i naprawiony.
Okręt został sprzedany w 20 listopada 1919 roku i zezłomowany.
Przypisy
Bibliografia
Linki zewnętrzne
