PROFILPELAJAR.COM

Günther Lütjens
	admirał
Data i miejsce urodzenia	25 maja 1889 ; Wiesbaden
Data i miejsce śmierci	27 maja 1941 ; Ocean Atlantycki
	Przebieg służby
Lata służby	1907–1941
Siły zbrojne	Kaiserliche Marine; Reichsmarine; Kriegsmarine
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa,; II wojna światowa: kampania norweska; bitwa w Cieśninie Duńskiej; ostatnia bitwa Bismarcka †;
	Odznaczenia
	;
	Multimedia w Wikimedia Commons

Günther Lütjens (ur. 25 maja 1889 w Wiesbaden, zm. 27 maja 1941) – niemiecki wojskowy, dowódca floty III Rzeszy, admirał.

Życiorys

W roku 1907 wstąpił do Cesarskiej Marynarki jako kadet. Szkołę marynarki ukończył z 20. lokatą na 160 podchorążych. Szybko wyrobił sobie znakomitą opinię jako szkoleniowiec broni torpedowej. Podczas I wojny światowej dowodził początkowo torpedowcami T 68 (wrzesień-grudzień 1914), T 21 (styczeń-marzec 1915), A 5, A 20 (maj 1915-luty 1916), następnie półflotyllą „A” Flotylli Torpedowców „Flandria” i torpedowcem A 40 (luty 1916-listopad 1918). Brał udział w wielu akcjach bojowych – starciach z siłami lekkimi, rozpoznaniach, ostrzeliwaniu wybrzeży i ratowaniu własnych, uszkodzonych jednostek. Był odznaczony Krzyżem Żelaznym I oraz II klasy, a wojnę zakończył w stopniu kapitana.

Od roku 1929, w stopniu komandora podporucznika, dowodził I Flotyllą Torpedowców. Od 1931 był kierownikiem wydziału personalnego oficerów w Ministerstwie Obrony, a w 1933 został szefem wydziału personalnego floty. W latach 1934–1935 dowodził krążownikiem „Karlsruhe”. W październiku 1937 uzyskał stopień kontradmirała i powierzono mu funkcję dowódcy Sił Torpedowych (Führer der Torpedoboote, FdT). Po wybuchu II wojny światowej, we wrześniu 1939 walczył na Bałtyku i m.in. wziął udział w potyczce z polskimi okrętami koło Helu (na pokładzie niszczyciela „Leberecht Maass”). Od 21 października 1939 został dowódcą Sił Zwiadowczych. Podczas kampanii norweskiej pancerniki „Scharnhorst” i „Gneisenau”, osłaniające pod jego flagą siły desantowe, stoczyły walkę z brytyjskim „Renownem”. Przewidywano, iż jako dowódca sił morskich „Zachód” będzie dowodził siłami morskimi podczas planowanej inwazji Wielkiej Brytanii. W styczniu 1940 mianowano go wiceadmirałem, w czerwcu odznaczono Krzyżem Rycerskim i 18 czerwca 1940 został dowódcą floty. We wrześniu awansował na admirała.

W okresie 30 stycznia-22 marca 1941 dowodził zespołem „Scharnhorst” – „Gneisenau” podczas udanego rajdu przeciw żegludze na Atlantyku (operacja Berlin). Był następnie jednym z organizatorów operacji Rheinübung – rejsu korsarskiego pancernika „Bismarck” i krążownika „Prinz Eugen” w maju 1941 i dowódcą tego zespołu okrętów. W rozmowie z kmdr. Vossem przed operacją „Rheinubung” powiedział: Chciałbym się pożegnać, nigdy już nie wrócę. Jeśli się weźmie pod uwagę przewagę Brytyjczyków, nie jest prawdopodobne, abyśmy to przeżyli.... Zginął wraz z pancernikiem „Bismarck” 27 maja 1941.

Jego imieniem nazwano niszczyciel rakietowy marynarki RFN „Lütjens”, oddany do służby w 1969.