Grodzisko (Fort Grodzisko, niem.Hagelsberg[1], kaszub.Gradowô Góra[2]) – obszar w Gdańsku w dzielnicy Śródmieście. Zespół fortyfikacji miejskich z XIX wieku.
Nazwa
28 marca 1949 r. ustalono urzędową polską nazwę miejscowości – Grodzisko, określając drugi przypadek jako Grodziska, a przymiotnik – grodziski[1].
Położenie
Grodzisko położone jest w północno-zachodniej części gdańskiego śródmieścia. Graniczy z osiedlami administracyjnymi Aniołki oraz Siedlce. Wewnątrz Śródmieścia graniczy od wschodu ze Starym Miastem, a od południa z Nowymi Ogrodami. Nad Grodziskiem wznosi się Góra Gradowa o wysokości 46 m n.p.m.
Historia
Grodzisko przed wiekami pełniło początkowo rolę miejsca obserwacyjnego okolicznych wzniesień i lasu. Przypisywana mu była lokalizacja (w XII wieku) Zamku Książąt Pomorskich: zamek książęcy miał być na Górze Zamkowej (Hagelsberg)[3].
Fortyfikacje miejskie od zachodniej strony miasta postanowiono rozbudować w XVI i XVII wieku. Usypano ciąg wałów z bastionami i fosą. Były to fortyfikacje typu starowłoskiego, łączące wały ziemne z elementami murowanymi. Powstał w ten sposób zewnętrzny, zachodni ciąg fortyfikacji, których elementem było Grodzisko[4]. Projektantami linii obronnych byli Jan i Jerzy Strakowscy. W efekcie przeprowadzonych prac Grodzisko stało się ważnym elementem obrony Gdańska i uchroniło Gdańsk w trakcie oblężenia przez Szwedów, w czasie potopu szwedzkiego, jak i w trakcie wojny północnej.
Grodzisko zostało przebudowane w 1807 przez Prusy w trakcie obrony przed wojskami francuskimi.
Obecny kształt Grodzisko uzyskało w trakcie generalnej przebudowy w latach 1867–1874. Powierzchnia zespołu pofortecznego wynosi 27 ha[5].
Zabudowania z 1854, dawnego Sądu Kryminalnego w Gdańsku: sąd, brama, areszt i zakład karny (obecnie Areszt Śledczy Gdańsk i Sąd Apelacyjny przy ul. Nowe Ogrody 28/29)[6]
Wozownia Artyleryjska z l. 70. XIX wieku, w północno-zachodnim fragmencie majdanu, służąca pierwotnie do przechowywania lawet i innych konstrukcji umożliwiających transport artylerii lub amunicji. Po 1920 przekształcona w budynek mieszkalny, w czerwcu 2018 otwarta do celów konferencyjnych (276 miejsc) i gastronomicznych (restauracja „Wozownia Gdańska”)[8] (koszt adaptacji 10 mln zł, w tym 5,1 mln zł z budżetu Gdańska)[9].
W połowie 2018 planowano rozpoczęcie budowy podziemnego planetarium w Kaponierze Południowej[10][11]. Z uwagi na przekroczenie założonego budżetu, w 2019 rozpisano kolejny przetarg[12].
Przypisy
↑ abRozporządzenie Ministra Administracji Publicznej z dnia 11 lutego 1949 r. o przywróceniu i ustaleniu nazw miejscowości. M.P. z 1949 r. nr 17, poz. 225.
↑Dr. Florjan Cenôva, Skôrb Kaszébskosłovjnskjè mòvè, s. 84, Svjecè, 1866.
↑Józef Zawirowski, Krótka Historja Gdańska, [w:] Przewodnik po Gdańsku, wyd. Macierzy Szkolnej w Gdańsku, 1929, s. 5.