Wieś wzmiankowana w 1236 roku. Od 1388 roku Glińsk staje się posiadłością cystersów z Paradyża. Od 1686 roku we wsi miały miejsce liczne skargi protestanckich mieszkańców na brak wolności religijnych, za którymi stały władze klasztorne w Paradyżu. W XIX wieku wieś staje się lokalnym centrum wydobycia węgla brunatnego, większość urobku była wykorzystywana w zakładach przemysłowych w pobliskim Świebodzinie[3].
Latem 1981 we wsi wybuchł konflikt pomiędzy rolnikami indywidualnymi (częściowo z NSZZ RI Solidarność), a pracownikami PGR Świebodzin o ziemię, która miała być zwracana w myśl porozumienia rzeszowskiego. Szefem protestujących rolników został Kazimierz Hukiewicz z Rusinowa (prezes powołanego wówczas Regionalnego Komitetu Akcji Protestacyjnej Rolników Indywidualnych). Na polach pod Glińskiem doszło do wzajemnego taranowania się traktorami oraz obsypywania wapnem z rozrzutników[4].
↑WojciechW.StrzyżewskiWojciechW. (red.), Dzieje Świebodzina, Świebodzin: Muzeum Regionalne w Świebodzinie, 2007, s. 475-477, ISBN 83-922814-3-8, OCLC173258419 [dostęp 2020-09-26].
↑A.W.K., Konflikt w Świebodzinie, w: Słowo Powszechne, 8.9.1981, s.2
↑Stanisław Kowalski: Zabytki architektury województwa lubuskiego. Zielona Góra: Wojewódzki Urząd Ochrony Zabytków, 2010, s. 100. ISBN 978-83-931526-0-5.