Jerzy Darboy urodził się 16 stycznia1813 w miejscowości Fayl-Billot w departamencie Haute-Marne w północno-wschodniej Francji. Był synem ubogiego mieszczanina. Pierwsze nauki pobierał w rodzinnym miasteczku. Od 1831 roku studiował w seminarium w Langres, wyświęcony został w dniu 17 grudnia1836. Po święceniach pracował jako wikariusz w St. Dizier.
W 1840 roku został powołany na profesora filozofii do seminarium w Langres. W następnym roku otrzymał katedrę Pisma Świętego, a następnie katedrę teologii dogmatycznej. W 1845 roku przetłumaczył z oryginału dzieło św. Dionizego Areopagity, co otworzyło mu drogę do przyszłych godności.
Przeniesiony w 1846 roku do Paryża, objął między innymi urząd honorowego kanonika katedry Notre Dame. Stał się bliskim przyjacielem arcybiskupaDenisa Auguste'a Affre oraz jego następcy, Marie Dominique'a Auguste'a Siboura.
Mianowany biskupem Nancy w 1859, zaś w styczniu 1863 wyniesiony do godności arcybiskupa Paryża.
Arcybiskup Darboy znany był ze swoich kontrowersyjnych w środowiskach kościelnych poglądów. Pozostawał on pod wpływem filozofii gallikanizmu i liberalizmu, sprzeciwiał się ogłoszeniu dogmatu o nieomylności papieża. Było to przyczyną niechęci wobec jego osoby ze strony papieża i pozbawiło go szans na uzyskanie tradycyjnie nadawanej arcybiskupom Paryża godności kardynalskiej. Brał udział w obradach Soboru watykańskiego I.
W dniu 3 kwietnia1871 roku znalazł się w grupie prominentnych zakładników Komuny Paryskiej, zamordowanych przez komunardów w momencie jej upadku, w dniu 24 maja1871 roku. Ciało złożono w masowej mogile na cmentarzu Père la Chaise. Już po upadku Komuny, dnia 7 czerwca1871 roku odbył się godny arcybiskupa pogrzeb w paryskiej katedrze Notre-Dame.
Bibliografia
Kronika kościelna, z: "Przegląd Katolicki", nr 47, Warszawa 23.XI.1871, s. 747-751
