Góry Ołowiane – niewielki grzbiet górski należący do Gór Kaczawskich. Stanowi najbardziej wysuniętą na południowy wschód część Grzbietu Południowego Gór Kaczawskich. Od reszty tegoż grzbietu oddziela je Przełęcz Radomierska i wieś Radomierz, od Grzbietu Wschodniego oddzielone są doliną rzeki Kaczawy, od południa sąsiadują z doliną Bobru, który oddziela je od Rudaw Janowickich.
Rzeźba terenu
Góry Ołowiane tworzą zwarty masyw z niezbyt wybitnymi wzniesieniami, rozcięty na północy, wschodzie i południu dolinami bezimiennych potoków. Zbocza południowe są strome, pozostałe łagodniejsze. Na grzbiecie znajduje się sporo niezbyt dużych skałekzieleńcowych.
W południowej części Gór Ołowianych widoczne są ślady dawnego górnictwa – zapadliska dawnych szybików i hałdy po górnictwie rud metali oraz sztolnie po poszukiwaniach uranu.
Również w południowej części Gór Ołowianych znajduje się opuszczony i częściowo zarośnięty kamieniołom wapieni krystalicznych, a niżej ruiny wapiennika.
Roślinność
Góry Ołowiane są w większości zalesione. Głównie są to sztucznie sadzone monokultury świerkowe, rzadziej lasy bukowe, mieszane i lasy łęgowe.
Ochrona przyrody
Góry Ołowiane są chronione w ramach Sieci Natura 2000 jako obszar siedliskowy Góry i Pogórze Kaczawskie. Ponadto wchodzą w obręb Rudawskiego Parku Krajobrazowego. Na południowych stokach Ciechanówki objęto ochroną w ramach stanowiska dokumentacyjnego sztolnię nazwaną jako „Sztolnia Wapienna w Ciechanowicach”[1]. Obiekt ten stanowi długi na 90 m korytarz zakończony komorą wydobywczą ulokowaną w żyle kalcytowej. Obecnie stanowi ważną ostoję dla zimujących nietoperzy[2].
↑Uchwała nr XLI/200/17 Rady Gminy w Marciszowie z dnia 31 sierpnia 2017 r. w sprawie ustanowienia stanowiska dokumentacyjnego „Sztolnia Wapienna w Ciechanowicach”, 2017. Brak numerów stron w książce
Krzysztof Radwański, Marcin Szymczak (red.): Atlas gór Polski. Sudety. Karpaty. Góry Świętokrzyskie, ExpressMap, Warszawa 2008, s. 60, ISBN 978-83-7546-020-9.
Góry i Pogórze Kaczawskie, Skala 1:40.000, Wydawnictwo Turystyczne Plan, Jelenia Góra 2004, wyd. II, ISBN 83-88049-02-X.