PROFILPELAJAR.COM

Filtr górnoprzepustowy (ang. high-pass filter) – (nazwy: filtr dolnozaporowy, low-cut filter, bass-cut filter, nie są prawidłowe, nie występują w literaturze^[1]^[2]) układ elektroniczny bądź algorytm, który przepuszcza sygnały sinusoidalne oraz składowe widmowe złożonych sygnałów o częstotliwościach powyżej określonej częstotliwości granicznej, a tłumi składowe leżące poniżej tej częstotliwości.

W zależności od konstrukcji wyróżniamy filtry:

reaktancyjne LC, zbudowane z cewek i kondensatorów;
zbudowane z pojedynczej cewki bądź kondensatora;
bezindukcyjne, pasywne RC;
piezoceramiczne;
aktywne – zawierające wzmacniacze;
cyfrowe.

W idealnym filtrze, w paśmie przepustowym współczynnik tłumienia powinien być równy zero, natomiast w paśmie zaporowym powinien być duży. Znajomość charakterystyki częstotliwościowej współczynnika fazowego pozwala na określenie zmiany fazy napięcia i prądu przy przejściu sygnału przez filtr. Ponieważ filtry reaktancyjne powinny pracować w warunkach dopasowania falowego, tzn. przy obciążeniu filtra impedancją charakterystyczną, podaje się dla filtrów również charakterystyki częstotliwościowe impedancji charakterystycznej.

Przyjmuje się, że częstotliwości granicznej odpowiada tłumienie 3 dB, dla filtra RC częstotliwość graniczna określona jest wzorem:

f_{0}={\frac {1}{2\pi RC}}.

Zależność przesunięcia fazowego między wejściem a wyjściem określa wzór:

\operatorname {tg} \theta \ ={\frac {f_{0}}{f}},

gdzie:

f

– częstotliwość w hercach,

R

– opór rezystora w omach,

C

– pojemność kondensatora w faradach,

\theta

– przesunięcie fazowe.

Zobacz też

Przypisy

↑ S.S. Winder S.S., Analog and Digital Filter Design, 2002 .
↑ J. Izydroczyk G.J.I.G. Płonka J. Izydroczyk G.J.I.G., G.G. Tyma G.G., Teoria sygnałów, 2006 .