Urodził się 17 maja 1895 we wsi Czechy, w ówczesnym powiecie brodzkimKrólestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Leona i Pauliny z Bernackich[2][3]. 1 sierpnia 1914 wstąpił do Legionów Polskich. Walczył w szeregach 2 Pułku Ułanów. 4 kwietnia 1917 został mianowany na stopień wachmistrza żandarmerii polowej Legionów Polskich przy Stacji Zbornej w Przemyślu. 28 lipca 1919 w stopniu podchorążego pełnił służbę w 2 Dywizjonie Żandarmerii Wojskowej na stanowisku dowódcy plutonu żandarmerii Siedlce. W tym czasie otrzymał pismo pochwalne z Ekspozytury Żandarmerii Polowej przy Dowództwie Wojska Polskiego na Galicję Wschodnią[4]. Później został awansowany na chorążego. W 1925, jako ekstern, zdał maturę w Państwowym Gimnazjum im. Króla Władysława Jagiełły w Dębicy. 22 czerwca 1926 Prezydent RP Ignacy Mościcki mianował go podporucznikiem ze starszeństwem z 1 lipca 1925 i 5. lokatą w korpusie oficerów żandarmerii, a minister spraw wojskowych wcielił do 2 Dywizjonu Żandarmerii w Lublinie[5][6][7]. W styczniu 1927 został odkomenderowany do Centralnej Szkoły Strzelniczej w Toruniu. 15 lipca 1927 został awansowany na porucznika ze starszeństwem z 1 lipca 1927 i 5. lokatą w korpusie oficerów żandarmerii[8]. 4 października 1927 został przeniesiony służbowo do Dywizjonu Szkolnego Żandarmerii w Grudziądzu, w charakterze słuchacza Kursu Aplikacyjnego Oficerów Młodszych Żandarmerii z równoczesnym zwolnieniem z zajmowanego stanowiska na czas pobytu na kursie[9]. 2 marca 1928, po ukończeniu kursu, objął obowiązki oficera ewidencyjnego, a później adiutanta dywizjonu[10]. W lipcu 1929 został przeniesiony do 1 Dywizjonu Żandarmerii w Warszawie[11][12]. Ostatnio na stanowisku dowódcy 3. plutonu żandarmerii[13]. Zgłosił się na kurs pilotażu w 1 Pułku Lotniczym. Po uzyskaniu uprawnień pilota latał ochotniczo w sztabowej eskadrze treningowej tego pułku.
Zginął śmiercią lotnika 6 października 1934 w wypadku w Górach Świętokrzyskich. Dokładne miejsce upadku samolotu Lublin R.XIII nr SP-56X (w wyniku awarii silnika) nie jest obecnie znane[14][15]. Ciało pilota (mechanik został jedynie lekko ranny) sprowadzone zostało do Jarosławia, gdzie spoczęło na miejscowym cmentarzu[13].
27 czerwca 1935 został pośmiertnie awansowany na kapitana ze starszeństwem z 1 stycznia 1935 w korpusie oficerów żandarmerii[16].
Horski Maksymilian Feliks – kapitan pilot. W: Adam Popiel: Pamięci poległych lotników 1933–1939. T. 32. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1987, s. 49–50, seria: Biblioteczka Skrzydlatej Polski. ISBN 83-206-0613-6.
.jpg)
