W pierwszych rozgrywkach drużyna wzięła udział w 1927, startując w Campionat de Catalunya de Baloncesta. W tamtych latach w Katalonii dominowały takie kluby jak CE Europa, Laietà BC, CB Atlètic Gràcia i Société Patrie i dopiero w latach 40. Duma Katalonii dołączyła do czołówki. W czasie tej dekady zespół sześciokrotnie zdobył Copa del Generalissimo i raz przegrał w finale tych rozgrywek. W 1956 klub był jednym z założycieli hiszpańskiej ligi ACB, a trzy lata później zdobył dublet.
Lata 60. i 70.
W 1961 prezydent Enric Llaudet rozwiązał drużynę pomimo popularności jaką się cieszyła. Jednak pod wpływem culés w 1962 odtworzono sekcję. W 1964 przeprowadzono reformę ligi zmniejszając liczbę drużyn z 14 do 8 i FC Barcelona znalazła się w Segunda División. W 1965 drużyna okazała się najlepsza na drugim froncie i powróciła do najwyższej klasy rozgrywkowej. W kolejnej dekadzie natomiast, koszykarze z Katalonii przyćmieni byli przez Real Madryt i Joventut Badalona.
Lata 80.
Koszykarze Barcelony podczas rozgrzewki w Palau Blaugrana
W latach 80. prezydent Josep Lluís Nuñez wprowadził drużynę do absolutnej czołówki hiszpańskiej i europejskiej. Trener Aito Garcia Reneses i tacy gracze jak Epi, Andres Jimenez, Sibilio, Audie Norris i Solozabal, dali klubowi sześć wygranych lig, pięć Pucharów Króla, 2 Puchary Zdobywców Pucharów, Puchar Koracia i Puchar Świata. Wciąż brakowało jednak Pucharu Europy, w którego finale FC Barcelona przegrała w 1984.
Lata 90.
Wielkie sukcesy klub osiągał w latach 90. zdobywając kolejne tytuły mistrza kraju i 2 Puchary Króla. Koszykarze wciąż nie byli jednak w stanie wygrać Euroligi, pomimo że w finale tych rozgrywek grali w latach 1990, 1991, 1996 i 1997. Gwiazdą tamtej drużyny, która sześciokrotnie osiągnęła Final Four Euroligi był Juan Antonio San Epifanio.
