Był synem kapłana prawosławnego, protojereja służącego w cerkwi w dzielnicy Awlabari w Tyflisie. Ukończył seminarium duchowne w tym samym mieście, a następnie został zatrudniony w działającej przy nim niższej szkole duchownej. 5 stycznia 1866 został wyświęcony na kapłana i skierowany do służby w cerkwi, w której nadal niósł posługę jego ojciec. W 1873 objął stanowisko asystenta nadzorcy szkoły duchownej w Tyflisie oraz katechety w szkole żeńskiej św. Niny. Siedem lat później powierzono mu również prowadzenie zajęć z katechezy w gimnazjum męski w Tyflisie[1]. W latach 1884–1891 był protojerejem tyfliskiej katedry Sioni. W 1891 zakończył pracę katechety[1].
Brał udział w pracach przygotowawczych do planowanego Soboru Lokalnego Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego, który ostatecznie nigdy się nie odbył. Z powodu swojego stanowiska w sprawie przyszłości Cerkwi w Gruzji i możliwości powtórnego nadania jej autokefalii, co jego zdaniem nie było koniecznością (a o co ubiegała się większość biskupów gruzińskich), został skierowany do pracy duszpasterskiej w eparchii niżnonowogrodzkiej. Otrzymał tytuł biskupa bałachnińskiego. Trzy lata później na własną prośbę odszedł w stan spoczynku. Został przeniesiony do moskiewskiego Monasteru Zaikonospasskiego, którym zarządzał na prawach przełożonego[1]. W 1913 był przełożonym monasteru Przemienienia Pańskiego w Tyflisie. W latach 1914–1918 kierował natomiast Monasterem Nowospasskim w Moskwie[1]. Prawdopodobnie zmarł w więzieniu politycznym, które w tym samym roku powstało na terenie klasztoru[2].
.jpg)
