Ławra Aleksandra Newskiego w Petersburgu

Ławra Aleksandra Newskiego
Александро-Невская лавра в Санкт-Петербурге
Zabytek: nr rej. 7810593101[1]
Ilustracja
Sobór Świętej Trójcy
Państwo

 Rosja

Miasto wydzielone

 Petersburg

Miejscowość

Petersburg

Kościół

Rosyjski Kościół Prawosławny

Rodzaj klasztoru

ławra

Eparchia

petersburska

Typ monasteru

męski

Obiekty sakralne
Sobór

Świętej Trójcy

Cerkiew

Zwiastowania

Założyciel klasztoru

Piotr I Wielki

Styl

barokowy, klasycystyczny

Materiał budowlany

cegła

Data budowy

1713

Położenie na mapie Petersburga
Mapa konturowa Petersburga, po prawej znajduje się punkt z opisem „Ławra Aleksandra Newskiego”
Położenie na mapie Rosji
Mapa konturowa Rosji, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Ławra Aleksandra Newskiego”
Ziemia59°55′17″N 30°23′20″E/59,921389 30,388889
Strona internetowa

Ławra Aleksandra Newskiego (także: monastyr Aleksandra Newskiego, ros. Свя́то-Тро́ицкая Алекса́ндро-Не́вская ла́вра) – petersburski monaster założony przez cara Piotra I na domniemanym miejscu bitwy stoczonej w 1240 przez wojska księcia nowogrodzkiego Aleksandra ze Szwedami.

Opis

Pierwsza wzmianka o przyszłym klasztorze pochodzi z lipca 1710, kiedy to car Piotr I, obejrzawszy miejsce, na którym miał w przyszłości powstać monaster, zadecydował o jego budowie. Klasztor miał stać się miejscem przechowywania szczątków-relikwii patrona nowo założonej stolicy Rosji, zwycięzcy wspomnianej bitwy, prawosławnego świętego, Aleksandra Newskiego. Oficjalną datą powstania jest dzień poświęcenia pierwszej, drewnianej cerkwi Zwiastowania – 25 marca 1713[2]. Budowa świątyni murowanej, według projektu Dominika Trezziniego, rozpoczęła się w 1717.

W 1720 otwarto szkołę dla dzieci osób duchownych, która w 1726 została przekształcona w Słowiańsko-Grecko-Łacińskie seminarium[2].

29 maja 1723 Piotr I, odwiedziwszy nowo wybudowany klasztor, wydał rozkaz o przeniesieniu doń szczątków księcia Aleksandra z pierwotnego miejsca pochówku na terenie monasteru Narodzenia Matki Bożej[3] we Włodzimierzu, co nastąpiło 30 sierpnia 1724[2].

W 1797 monastyr został podniesiony do godności ławry, co oznaczało bezpośrednie podporządkowanie go synodowi Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego[2].

Kompleks Ławry znajduje się na południowym końcu Newskiego Prospektu (ros.: Не́вский проспе́кт) w Petersburgu. W skład zespołu klasztornego wchodzi wspomniana wcześniej barokowa cerkiew Zwiastowania (wybudowana w latach 1717–1722) i sobór Świętej Trójcyklasycystyczna świątynia wzniesiona w latach 1778–1790 według projektu Iwana Starowa (stojąca wcześniej na tym miejscu cerkiew, której budowa zaczęła się w 1719, została rozebrana w latach 1753–1755) oraz inne zabudowania o mniejszym znaczeniu (m.in. cerkiew św. Mikołaja)[4].

Na terenach przyklasztornych mieszczą się trzy cmentarze: cmentarz Łazarza, Tichwiński i Mikołajewski. Szczególnie na dwóch pierwszych wiele jest grobów znanych uczonych, kompozytorów, architektów i innych osobistości, m.in. Leonharda Eulera, Michaiła Łomonosowa, Modesta Musorgskiego, Piotra Czajkowskiego, Nikołaja Rimskiego-Korsakowa, Aleksandra Suworowa, Nikołaja Karamzina.

Przypisy

  1. Rejestr zabytków historii i kultury narodów Federacji Rosyjskiej. [dostęp 2013-06-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-06-25)].
  2. a b c d Из истории Лавры – 1713 – 1788 гг.. Свято-Троицкая Александро-Невская Лавра. [dostęp 2014-05-20]. (ros.).
  3. Владимирский в честь Рождества Пресвятой Богородицы мужской монастырь [online], www.pravenc.ru [dostęp 2021-09-18].
  4. План архитектурного ансамбля. Свято-Троицкая Александро-Невская Лавра. [dostęp 2014-05-20]. (ros.).

Linki zewnętrzne