Elvis’ Christmas Album – czwarty album nagrany przez Elvisa Presleya, wydany przez wydawnictwo RCA Victor. Album posiada numer katalogowy LPM 1951 i został wprowadzony na rynek w październiku 1957. Nagrano go w studio Radio Recorders w Hollywood. W późniejszych latach był wielokrotnie wznawiany, w szczególności w czasie świąt Bożego Narodzenia. Album spędził cztery tygodnie na pierwszym miejscu na liście przebojów Billboard 200 i był pierwszym z dwóch albumów bożonarodzeniowych nagranych przez Presleya (drugim jest Elvis Sings the Wonderful World of Christmas, wydany na początku lat 70). Do tej pory jest jednym z najlepiej sprzedających się albumów w kategorii albumów bożonarodzeniowych. Według amerykańskiego stowarzyszenia RIAA łączna liczba sprzedanych egzemplarzy wynosi ponad 9 milionów^[2].

Oryginalne wydanie z 1957 roku składało się z ośmiu kolęd i czterech utworów gospel, które były umieszczone wcześniej na minialbumie EP Peace in Valley (EPA 4054), płycie wydanej w marcu 1957, która osiągnęła pozycję numer 3 na liście Billboard 200 i pozycję 39 na Billboard Hot 100^[3]. W oryginalnym wydaniu na jednej jego stronie znajdował się zestaw świeckich piosenek bożonarodzeniowych, natomiast na drugiej – dwie tradycyjne kolędy oraz utwór gospel. Przypadkowo płyta Franka Sinatry A Jolly Christmas from Frank Sinatra, wydana zaledwie miesiąc wcześniej, posiadała dokładnie taki sam podział utworów na stronę religijną i świecką.

Znany utwór w wykonaniu Binga Crosby’ego o tytule White Christmas, który pojawiał na liście Billboardu rokrocznie od 1942 do 1962, stał się przedmiotem sporu i kontrowersji. Autor tej piosenki Irving Berlin zażądał aby zarówno utwór jak i cała płyta została wycofana z odtwarzania przez rozgłośnie radiowe^[4]. Stało się tak po usłyszeniu przez kompozytora nowej wersji tego utworu w wykonaniu Elvisa Presleya. Irving Berlin nazwał takie wykonanie „profanacją i parodią cenionych świątecznych standardów”, po czym zażądał od swoich podwładnych w Nowym Jorku aby zatelefonowali do każdej rozgłośni w Ameryce, z nakazem zaprzestania odtwarzania tej wersji jego utworu. Większość rozgłośni zignorowała kompozytora, jednakże przynajmniej jeden prezenter został zwolniony za odtwarzanie tej płyty a niektóre rozgłośnie w Kanadzie prośbę autora spełniły^[5]. Te kontrowersje wzmogły popularność albumu.

• Elvis Presley – śpiew, gitara, pianino
• Scotty Moore – gitara
• Gordon Stoker – pianino, chórki
• Dudley Brooks – pianino
• Hoyt Hawkins – organy
• Marvin Hughes – pianino
• Bill Black – gitara basowa
• D.J. Fontana – perkusja
• Millie Kirkham – chórki
• The Jordanaires – chórki

• Okładka