Egzopodit jest silnie rozwiniętym bocznym płatkiem (egzytem) bazipoditu[1] i wyrasta w jego dystalnej części, na bok od endopoditu[2]. Często ma wydłużoną, członowaną formę[1]. Umięśniony jest mięśniami z protopoditu, ale w przypadku dłuższych form ma też mięśnie łączące sąsiednie człony[2]. Wieloczłonowe egzopodity występują m.in. na odnóżach tułowiowych widłonogów, Thecostraca i łopatonogów[2]. Egzopodit może pełnić funkcje pływną, jak u wioślarków i lasonogów czy oddechową jak u cienkopancerzowców[1]. Niekiedy egzopodit przekracza długością endopodit (gałąź wewnętrzną), a nawet to endopodit ulega redukcji tak, że egzopodit stanowi całą dystalną część odnóża[3]. W wielu przypadkach egzopodit ulega zanikowi np. w odnóżach tułowiowych dziesięcionogów, równonogów, obunogów i kleszczug – wówczas odnóże jest jednogałęziste[1].
