Edmund Krasowski

Edmund Krasowski
Data i miejsce urodzenia

30 sierpnia 1955
Elbląg

Zawód, zajęcie

polityk, nauczyciel

Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Stanowisko

poseł na Sejm X i I kadencji (1989–1993)

Małżeństwo

Barbara Madajczyk-Krasowska

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Wolności i Solidarności

Edmund Marek Krasowski (ur. 30 sierpnia 1955 w Elblągu) – polski polityk i nauczyciel, poseł na Sejm X i I kadencji.

Życiorys

Ukończył w 1979 studia astronomiczne na Wydziale Fizyki Uniwersytetu Warszawskiego. W okresie 1981–1983 pracował jako nauczyciel w szkołach Elblągu, Starym Polu i Malborku, a w latach 1984–1985 w Bibliotece Elbląskiej i Wojewódzkiej Stacji Sanitarno-Epidemiologicznej w Elblągu. W 1981 wstąpił do Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”, w latach 1985–1986 był więziony w związku z działalnością podziemną związku. W 1989 został kierownikiem biura tymczasowego zarządu regionu NSZZ „S” w Gdańsku[1].

Sprawował mandat posła na Sejm X kadencji z ramienia Komitetu Obywatelskiego i I kadencji z listy Porozumienia Obywatelskiego Centrum. W 1992 przeszedł z PC do Ruchu dla Rzeczypospolitej, następnie związany ze Zjednoczeniem Polskim i Ruchem Odbudowy Polski. W wyborach w 1993, kandydując z gdańskiej listy PC, nie uzyskał reelekcji. W wyborach uzupełniających w 1994 bez powodzenia ubiegał się o mandat senatorski w województwie elbląskim, zajmując drugie miejsce z liczbą 22 487 głosów. W wyborach parlamentarnych w 1997 kandydował do Sejmu z elbląskiej listy ROP.

Jako poseł X kadencji był inicjatorem i uczestnikiem pierwszego po 1945 cywilnego rejsu polskiego jachtu przez Zalew Wiślany i Cieśninę Piławską[2].

Pracował w Urzędzie Morskim w Gdyni i Pomorskim Urzędzie Wojewódzkim w Gdańsku. W latach 1998–2002 zasiadał w sejmiku pomorskim I kadencji, mandat uzyskał z listy Akcji Wyborczej Solidarność. Był pierwszym dyrektorem oddziału Instytutu Pamięci Narodowej w Gdańsku, został z tej funkcji odwołany w grudniu 2006[3]. Następnie był zastępcą pełnomocnika ds. ochrony informacji niejawnych w gdańskim porcie[4].

Mąż Barbary Madajczyk-Krasowskiej[5].

Odznaczenia

W 2013, za wybitne zasługi dla przemian demokratycznych w Polsce, za osiągnięcia w działalności państwowej i publicznej, odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski[6]. W 2018 został wyróżniony Krzyżem Wolności i Solidarności[7].

Przypisy

  1. ↑ Edmund Krasowski [online], Biblioteka Sejmowa [dostęp 2018-08-31].
  2. ↑ Maciej Wośko, Lech Parell, Wioletta Kakowska, Zalew Wiślany: kopać kanał czy pływać? [online], portalmorski.pl, 7 września 2009 [dostęp 2020-06-03].
  3. ↑ Maciej Sandecki, Sławomir Sowula, Odwołanie Edmunda Krasowskiego, dyrektora gdańskiego oddziału IPN [online], wyborcza.pl, 1 grudnia 2006 [dostęp 2023-05-20].
  4. ↑ Karol Nawrocki, Edmund Krasowski [online], Encyklopedia Solidarności [dostęp 2023-05-20].
  5. ↑ Maria Mrozińska, Kultura daje nadzieję w mrocznych czasach (wywiad), gdansk.pl, 16 grudnia 2021 [zarchiwizowane 2022-12-01].
  6. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 24 kwietnia 2013 r. o nadaniu orderów i odznaczeń (M.P. z 2013 r. poz. 519).
  7. ↑ „Państwo polskie jest wam wdzięczne”. Uroczystość wręczenia Krzyży Wolności i Solidarności [online], ipn.gov.pl, 30 sierpnia 2018 [dostęp 2018-08-31].

Bibliografia

  • Edmund Krasowski [online], sejm.gov.pl [dostęp 2018-08-31].
  • Karol Nawrocki, Edmund Krasowski [online], Encyklopedia Solidarności [dostęp 2023-05-20].