Urodził się w Londynie, jako jedyne dziecko architekta, Edwarda Morgana Llewellyna Forstera i Anny Clary Wichelo Forster. Ojciec zmarł na gruźlicę, gdy Edward miał niecałe dwa lata. Wychowały go matka oraz ciotka, z którymi mieszkał także przez większość swego dorosłego życia. Dzieciństwo spędził w posiadłości Rooks Nest House w Stevenage w hrabstwie Hertfordshire, które stało się wzorem dla tytułowej posiadłości w powieści Howards End. Odziedziczył po ciotce ze strony ojca duży spadek (8 tys. £), co zapewniło mu środki utrzymania i pozwoliło na karierę pisarską.
Uczęszczał do Tonbridge School. Od 1897 do 1901 studiował w King’s College w Cambridge[2], gdzie był członkiem elitarnego stowarzyszenia Apostles. W trakcie studiów poznał także niektórych późniejszych członków Grupy Bloomsbury. Po ukończeniu studiów odbył ze swoją matką podróż po Włoszech i Grecji. Wkrótce po powrocie zaczął pisać eseje i opowiadania do liberalnego „Independent Review”.
Dom w którym mieszkał w latach 1939-1961 przy 1-10 Arlington Park Mansions w LondyniePomnik pamięci Forstera na tyłach kościoła św. Mikołaja w Stevenage
W roku 1905 spędził kilka miesięcy w majątku hrabiny Elizabeth von Arnim jako nauczyciel domowy czwórki jej dzieci. W tym samym roku ukazała się jego pierwsza powieść Where Angels Fear To Tread. Przez następny rok wygłosił cykl wykładów o włoskiej sztuce i historii na Cambridge Local Lectures Board.
Kolejno w roku 1907 i 1908 ukazały się dwie następne powieści The Longest Journey oraz, oparty częściowo na wspomnieniach i doświadczeniach z podróży do Włoch, Pokój z widokiem (ang.A Room With A View). W roku 1910 wydana została jedna z jego bardziej znanych powieści, Howards End. Na przełomie 1913 i 1914 powstała pierwsza wersja Maurycego (ang.Maurice), której ze względu na wątek homoerotyczny Forster zdecydował się nie publikować. Powieść została opublikowana dopiero pośmiertnie w 1971 roku, podobnie jak zbiór opowiadań o podobnej tematyce The Life to Come (1972).
W Indiach toczy się akcja ostatniej powieści Forstera, Droga do Indii (ang.A Passage To India, 1924), która uchodzi za najlepszą w dorobku autora[potrzebny przypis]. W późniejszym okresie pisał jedynie biografie, eseje, krytyki i opowiadania.
Od 1925 do śmierci matki (w wieku 90 lat) w 1945 Forster mieszkał z nią w domu West Hackhurst w miejscowości Abinger Hammer, w hrabstwie Surrey.
W 1927 jako jedna z pierwszych osób użył terminu fantasy w kontekście utworów literackich czerpiących z baśni, na polu refleksji genologicznej. W Aspects of Novel uzupełnił klasyczny podział gatunków powieści o prophecy i fantasy właśnie, uznając tę drugą jako tekst implikujący pierwiastek nadprzyrodzony, ale nie muszący go wyrażać[4].
W latach 30. i 40. Forster stał się osobą publiczną. Opowiadał się za indywidualną wolnością oraz sprzeciwiał się cenzurze, pisząc artykuły, zasiadając w komitetach i podpisując listy. W czasie II wojny światowej występował z antynazistowskimi pogadankami w radiu BBC.
Był aktywnym członkiem PEN-Clubu, a w 1934 został pierwszym przewodniczącym National Council for Civil Liberties. W 1937 został odznaczony Medalem Bensona dla zasłużonych na polu literatury. W 1942 został przewodniczącym National Council for Civil Liberties[2]. W 1945 został honorowym członkiem King’s College, gdzie też mieszkał aż do śmierci w 1970. W 1949 jako zagorzały demokrata Forster odmówił przyjęcia tytułu szlacheckiego. W 1953 został nominowany do orderu Companions of Honour, który ostatecznie przyjął w 1969. W latach 1945–1966 był dwudziestokrotnie (w 16 latach) nominowany do Nagrody Nobla w dziedzinie literatury[5].
W swej twórczości koncentrował się na wzajemnym oddziaływaniu jednostek i na konflikcie między normami a instynktami.
